Bujne chwasty

Wydawnictwo oddaje Czytelnikom kolejny tytuł serii żółtej, zawierający publikacje, które z różnych względów nie ukazały się w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, są nadal pomijane milczeniem a warte są przypomnienia. W tej serii ukazują się książki poruszające trudne, niejednokrotnie kontrowersyjne tematy, stanowiące tabu, a będące dorobkiem wielu polskich, czasem wybitnych pisarzy, myślicieli, historyków i polityków. Zamiarem Wydawnictwa jest wypełnienie chociaż w ograniczonym zakresie dotkliwej luki w prezentacji dorobku tych autorów, którzy są niesłusznie skazani na zapomnienie według obecnie obowiązującego kanonu poprawności politycznej i intelektualnej. Uważamy, że do pełnego obrazu polskiej myśli i kultury, niezbędne jest poznanie poglądów i dorobku autorów nieobecnych na rynku czytelniczym i niejednokrotnie programowo przemilczanych. Do takich zapomnianych autorów polskich należy obecnie Artur Gruszecki, żyjący w latach 1852-1929, powieściopisarz, wydawca, księgarz i publicysta. Gruszecki pierwszy wprowadził do polskiej literatury śląski proletariat przemysłowy i rybaków kaszubskich. Jest autorem powieści z życia ziemiaństwa kresowego, oraz finansjery i drobnomieszczaństwa żydowskiego. Po II wojnie światowej część dorobku pisarskiego, kilkanaście powieści zostało wznowionych, zwłaszcza dotyczących Śląska. Natomiast powieści obrazujące środowiska ziemiaństwa kresowego i żydowskie, w czasach komunistycznych nie ukazywały się. A przecież Gruszecki świetnie przedstawił środowisko żydowskie na kresach wschodnich. W powieści Bujne chwasty wydanej w 1920 roku poruszył problem polsko-żydowskiej koegzystencji na wschodnich kresach na początku XX wieku. Ukazał plastycznie konflikt i sprzeczność interesów pomiędzy ziemiaństwem a środowiskiem żydowskim na płaszczyźnie gospodarczej