Boski Pymander

Pymander nie jest tylko jednym z najważniejszych dzieł przypisywanych Hermesowi Trismegistusowi - a najważniejszym. Stanowi, jakby to ująć, Główną Ewangelię Stowarzyszeń Hermetycznych, przedstawioną w postaci objawienia, apokalipsy przekazanej założycielowi tej tradycji. On sam jednakże to nie tyle postać historyczna, co uosobienie nauczającej mocy a może jednego ze szczebli duchowego oświecenia - innymi słowy, kogoś, kto osiągnął hermetyczny, a raczej „po trzykroć najwspanialszy" stan świadomości, objawienie. Ów stan objawienia przejawia się w zwiększeniu duchowej intuicji, dzięki któremu mistyk mógł otrzymać pierwszy dotyk kosmicznej świadomości i zachować go w pamięci fizycznej, kiedy powrócił do normalnego stanu. Objaśnienia związane z boskimi naukami w naturalny sposób przyjmują formę apokaliptycznych wizji, lecz ułożonych i logicznych. Traktat rości sobie pretensje do zapoczątkowania duchowej „Epopteii" („spojrzenia poza") Tajemnych Misteriów, Wizji ujawnionej przez Wielkiego Inicjatora, czy też Mistrza Hierofantę, Jeden Umysł wszelkiego mistrzostwa.