Boski ogień

Drugie tomy wszelakich trylogii fantasy bywają zwykle najsłabszymi ich częściami. W przypadku "Boskiego ognia" początkowo też wydawało mi się, że będzie to książka słabsza od "Mieczy cesarza", gdyż fabuła przeszła ewidentnie w fazę martyrologiczną, w której trójkę głównych bohaterów spotykały wszelkiego rodzaju trudności, nieszczęścia i ogólna poniewierka.Obawiałem się, że kształtowanie heroicznych charakterów postaci zajmie autorowi całe 800 stron i ani o krok nie przybliży czytelników do rozwiązania zagadki sukcesji na tronie cesarstwa. Potem zostałem pozytywnie zaskoczony, gdyż Staveley zaczął ujawniać kolejne wątki fabuły, zmieniające stopień złożoności akcji z lokalnej gry o tron na bardziej skomplikowany konflikt cywilizacji i ras, w którym prawdziwa walka ma zupełnie inne cele a główni gracze dobrze je maskują. Uznałem więc, że w pierwszym tomie nie doceniłem całości autorskiego zamiaru a cała trylogia została starannie zaplanowana. Zmiana skali konfliktu pozwoliła spojrzeć w nowym świetle na dotychczasowe wydarzenia i przez chwilę uwierzyłem, że fabuła zaczęła istotnie odbiegać od sztampy. Te pozytywne wrażenia nie potrwały jednak długo i syndrom drugiego tomu zaatakował z nową siłą. Nie chodzi tu nawet o to, że znaczna część przygód bohaterów i licznych (by nie napisać masowych) zgonów ich towarzyszy okazała się nie mieć żadnego znaczenia dla dalszej akcji i będę niezwykle zdziwiony jeśli coś się zmieni w tej kwestii w trzecim tomie. Większym problemem było to, że au...

Kolejny tom znakomitego cyklu fantasy"Kroniki Ociosanego Tronu".Miałem nadzieję, że okaże się równie fascynujący i elegancki, jak część poprzednia.

Bohaterowie, których zdążyłem polubić, zaczną się zmagać z sytuacjami, które, delikatnie rzecz ujmując, cokolwiek ich przerastają.Adare, uciekając z pałacu, pragnie zapobiec spiskowi, który zagraża jej rodzinie.Barbarzyńska inwazja, sprawia, że niedawni wrogowie, łączą siły, aby zapobiec rozlewowi krwi.Valyn, nadal knuje intrygi i robi wszystko, aby zaszkodzić swojej siostrze,
Kaden zaś, prowadzi walkę na własną rękę i usiłuje na własną rękę przedostać się do stolicy.Będąc prawowitym dziedzicem Ociosanego Tronu, ma nadzieję na szybkie rozwiązanie problemów.

Jest tu wszystko, co tak polubiłem we wcześniejszym tomie, a nawet rzekłbym, że więcej.Z niecierpliwością będę oczekiwał na tom trzeci.Polecam.