Książka zawiera spojrzenie na wybrane przykłady postaci literackich o rysach ludzi współczesnych, które zaistniały w powojennej prozie polskiej. Mieści się ono w aurze końca wielkiej narracji Historii i kompensacyjnie doświadczanej kultury, w aurze inwazji symboli uniwersalnych szukających sobie miejsca między mitem, stereotypem, kiczem. Ukazuje współistnienie różnych, traktowanych jako równoprawne, typów wrażliwości; wzmożone zainteresowanie kategoriami inności, obcości, podstawami bytu człowieka - jego cielesnością, codziennością - ale też fascynację grą form, regułami "reżyserii" ludzkiej opowieści, a nie tylko jej treścią, w przeświadczeniu, iż większą satysfakcję daje przeniknięcie kodu komunikatu niż jego incydentalnej anegdoty, koncentracja uwagi nie tyle na samym obrazie kondycji ludzkiej, ile na zasadach, które pozwalają czytać ją jak swoisty tekst.