Biały Puchaty Króliczek

"Biały puchaty króliczek" wpadł w moje ręce zupełnie przypadkiem. Czytałam akurat recenzje równych książek w portalu Na Kanapie i właśnie na tę trafiłam. A ponieważ lubię historie o zwierzakach, wzięłam się za nią od razu. Zwłaszcza, że jest króciutka.




Sam opis książki wiele nie mówi, ale już sugeruje, że będzie to bardzo pouczająca... baśń. Bo w sumie inaczej bym tej opowieści nie nazwała.


Opis pochodzący wprost od Autorki:


"Biały Puchaty Króliczek” to współczesna baśń, odwracający perspektywę, surrealistyczny sen zwierzęcia, które nie jest w stanie pojąć ludzkiej cywilizacji. Zbrodnie i głupoty ludzkości, siła przyjaźni i sojuszu pomiędzy zupełnie różnymi od siebie istotami. Opowieść z cuchnących kanałów, zaśmieconych ulic i mieszkań kochających puchate stworzenia dziewczynek. Czy jesteś gotowy przejrzeć się w krzywym zwierciadle?"


Nawet nie wyobrażacie sobie ulgi, jaką poczułam czytając, że to właściwie surrealistyczny sen. Nie od dziś wiadomo, że ludzie są okrutni wobec zwierząt. I nie, nie chodzi tu o kwestię jedzenia, przetrwania, a o zwykłą podłość i brak empatii. To są żywe stworzenia i w tej lekturze Autorka dosłownie wytyka palcem fakt, że człowiek jest najokrutniejszym ze zwierząt, bo wyrządza krzywdę innym świadomie, często złośliwie czy dla zabawy. Zwierzę jeśli zabija, zabija dla pożywienia i przetrwania.


Historia białego króliczka zaczyna się w sklepie. Wtedy jeszcze ...