Cytaty z książki "Bezdech"

“Wierzę w ludzi, w dobro i ciepło, które noszą w sobie i które dają drugiemu człowiekowi. W ich wrodzoną łagodność i serce. W to, że obecność może być szczęściem i dawać szczęście. Obustronne. Anioły są w nas.”

“Życia trzeba się uczyć. (...) Bezustannie, codziennie, Nel. Nikt go nie zna. Nikt nie wie, co przyniesie. Jak jutro zapachnie, czym posmakuje, jaki będzie miało kolor. Nikt nie zna jutra, ja też nie. Wciąż sie uczę, że każda podróż to walka, ale nie znam lepszej drogi do samej siebie, niż tylko przez to przejść.”

“Świat nie jest zły. Nie jest. Tylko daje nam niekończące się lekcje. Dlatego ludzi trzeba ostrożnie wpuszczać do swojego życia, w swoje cztery ściany.”

“Zauważyła, że cokolwiek Kaja robi, jej ruchy są niebywale płynne. Jakby tańczyła. W ogóle cały ten dom był magiczny niczym zaczarowany ogród. Wchodzisz przez furtkę i ciach - jesteś w raju.”

“Momentami zastanawiała się, czy można zapłakać się na śmierć. Albo czy łzy kiedykolwiek się kończą. Noc stała się powiernikiem jej cichej żałoby. Zasypiała kilka minut przed drugą po to, aby dzień za dniem, punktualnie o czwartej siedem, budzić się z krzykiem. ”

“Wracała do domu, do swojego miasta, jednak dotarło do niej, że nie wraca do szczęścia, tylko do pustki.”

“Nie twierdzę, że nie, aczkolwiek życie nauczyło mnie szukać szczęścia w drobnych rzeczach, tych najmniejszych i zwyczajnych. A z czasem zrozumiałam, że nie odszukasz szczęścia w niczym, dopóki nie zauważysz go w sobie.”

“Przez ostatnie tygodnie nauczyła się, że tęsknota to łajdaczka, która szlaja się po ciemnych ulicach myśli, ciągnąc za sobą histerię i lęk. Że karmi się obawą, suchym chlebem. Poi octem i żalem. Szura w głowie jak tani klapek z bazaru, wgryza się we wspomnienia i spokój.”