Pierwsza próba kompleksowego opisania dziejów budownictwa sakralnego na Kresach od czasów unii brzeskiej do I wojny światowej. Autor omawia społeczno-prawny kontekst budownictwa cerkiewnego w poszczególnych okresach, kwestie autorstwa, układów przestrzennych, „kostiumu” stylistycznego, wystrojów wnętrz oraz analogie w krajach ościennych. Praca łączy bogactwo materiału szczegółowego, często po raz pierwszy wydobytego ze źródeł i trudno dostępnych publikacji, z jego wszechstronną analizą, prowadzącą do wniosków syntetycznych. W sumie powstało kompendium prezentujące na szeroką skalę materiał faktograficzny, naświetlające go z różnych, często nietypowych dla historii sztuki punktów widzenia i dające cenne rozwiązania pojawiających się kwestii.