Przedmiotem i celem pracy jest przedstawienie kolektywizacji jako jednego ze środków walki klasowej na wsi, a zwłaszcza ukazanie relacji zachodzących pomiędzy aparatem bezpieczeństwa, sprawując władzę partią i wymiarem sprawiedliwości oraz roli tych organów we wprowadzeniu kolektywizacji w latach 1948-1956, czyli w okresie najbardziej dramatycznym, podczas całej powojennej przebudowy struktury agrarnej wsi polskiej. W czerwcu 1948 roku podczas posiedzenia Międzynarodowego Biura (Kominform) w Bukareszcie podjęto uchwałę o przeprowadzeniu kolektywizacji w krajach demokracji ludowej.