Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 1

Wybór reportaży dokonany w taki sposób, by każdy rok objęty antologią, miał swojego reprezentanta. Pytanie: najlepszego, najbardziej reprezentatywnego czy zadecydowały inne względy?
Ogrom wiedzy o rzeczywistości tamtych czasów. Dla mnie, która uwielbia kreślenie tła opowieści w czasie teraźniejszym lub bardzo niedalekim przeszłym, prawie każdy z nich był skarbcem informacji o ludziach i czasach, znanych mi lepiej lub gorzej z historii. Najbardziej zapadła mi w pamięć opowieść M. Konopnickiej o życiu kobiet w normandzkiej wiosce rybackiej, relacja o walce unitów z ziemi chełmskiej o chrześcijańskie sakramenty spisana przez W. S. Reymonta, wstęp M. Szczygła do reportażu S. Żeromskiego o brutalnej walce przedplebiscytowej na Warmii i Mazurach… Ok. Tych „zapadniętych w pamięć” jest znacznie więcej: trudno wymienić je wszystkie:) Ale były też reportaże, o których nie pamiętałam już nazajutrz. Tak. Bo wybrane reportaże poruszają sprawy różnego kalibru. Pisane są bardziej lub mniej sprawnym piórem, bardziej lub mniej trafiają w oczekiwania współczesnego odbiorcy. „Nieoczywiste teksty oczywistych autorów, ale także mnóstwo nieoczywistych autorów”, jak tłumaczy M. Szczygieł we wstępie antologii. Łączy je jedno: wprowadzenie Mariusza Szczygła. W wielu przypadkach (i nie wiem, czy jest to dobrze, czy nie) wstęp niezwykle interesujący, napisany celnym piórem Mariusza Szczygła, przerasta reportaż.

Niezwykła podróż w czasie w pięknym wydaniu.

Fantastyczne wydanie! Ten zbiór reportaży to perełka w mojej biblioteczce!
Miłośników tego gatunku literackiego na pewno nie trzeba zachęcać do sięgnięcia po nią.
Niemniej polecam wszystkim - to cudowna podróż w czasie po naszym kraju.