Wydawanie drukiem akt sejmikowych ma już długa tradycję. Z tej formy upowszechniania dokumentów korzystały przynajmniej od wieku XVIII same sejmiki, a już od XVII w. kancelaria koronna. Oddawanie do druku laudów, uniwersałów lub innych dokumentów i kolportowanie ich w licznych egzemplarzach ułatwiało podawanie do powszechnej wiadomości decyzji i uchwał. Nie było to jednak zjawisko częste. Do schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej dominowała zdecydowanie rękopiśmienna forma dokumentów, które po wypełnieniu przypisanej sobie roli ginęły w mroku archiwów grodzkich, wśród prywatnych dokumentów funkcjonariuszy sejmikowych lub innych osób i instytucji zainteresowanych ich posiadaniem.