Afganistan na kołach

Uporałem się z nią błyskawicznie, było dokładnie tak jak z poprzednimi książkami autora - lekko, na przekór tematyce, w końcu to wojna. Naval ma dar wplatania w swoje historie humor, ironię, nadzieję. To rzadkość. Z przypadku relacji wojennych ciężko o podobny zabieg. Pomimo tego blasku mam z książką problem, a jest nim ilość książek, które zostały napisane przez Navala - one są niezwykle do siebie podobne! Gdybyśmy zamienili słowo „Afganistan” na „Irak” laicy nie dostrzegliby różnicy. Z tego tytułu książka jest mało interesująca, wydaje się być wręcz przegadana. Cały czas miałem odczucie, że skądś już to znam. W moim odczuciu wiele elementów mogłoby zostać pominiętych, jak np. przygotowania do wyjazdu w teren, ulepszanie swojego ekwipunku. Pojawia się to za każdym razem w niezmienionej formie. Tak, nadaje to jego przekazowi uniwersalność, od której książki się nie zacznie to będzie dobrze, ale po przeczytaniu kilku tytułów robi się to męczące.

Przede mną jeszcze dwie publikacje Navala. Nic się nie zmienia, dalej chcę je poznać. Po prostu lubię jego styl i swobodę wypowiedzi. Pomimo powtarzalności i schematów. Tym razem bez większego entuzjazmu, pozytywnego nastawienia.