Adnotacje do Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli

Chociaż od ponad czterdziestu lat rozwija się w Polsce w sposób dynamiczny praktyka udzielania rekolekcji metodą św. Ignacego Loyoli, to jednak nie ma ona swego przełożenia na rodzime, polskie opracowania naukowe poświęcone książeczce Ćwiczeń duchownych. Stąd też należy wyrazić radość z książki Wacława Królikowskiego SJ pt. Adnotacje do Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Studium teologiczno-pastoralne. Zanim Autor podda gruntownej analizie pierwszych dwadzieścia numerów książeczki, tak zwane Adnotacje, wcześniej wprowadza czytelnika w całe Ćwiczenia oraz szeroko omawia Adnotacje na tle całej książeczki. W ten sposób czytelnik otrzymuje szeroką i kompetentną informację o Ćwiczeniach duchowych św. Ignacego Loyoli: ich istocie, założeniach i celach, metodzie udzielania oraz warunkach ich odprawiania. Autor umiejętnie łączy refleksję naukową nad Ćwiczeniami duchowymi z bogatym doświadczeniem praktycznym, dzięki czemu książka będzie służyć zarówno środowisku naukowemu – teologicznemu, jak też osobom zainteresowanym bezpośrednią praktyką udzielania i odprawiania rekolekcji ignacjańskich – dr hab. Józef Augustyn SJ, prof. AIK. Autor podjął się bardzo ciekawego i cennego pod względem pragmatyki życia duchowego tematu do opracowania z zakresu duchowości ignacjańskiej. Mianowicie za przedmiot swoich badań naukowych i rozprawy wybrał Adnotacje do Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Zarówno od strony merytorycznej, jak i formalnej pracę oceniam bardzo wysoko. Jej struktura oraz jakość wywodów naukowych nie wzbudzają żadnych zastrzeżeń. Na uznanie zasługuje staranny i wyrobiony język naukowy autora – prof. dr hab. Leon Nieścior OMI.