Dzięki pracom wielu adaptatorów stały się dzieła Kafki znaczącym i ważnym składnikiem światowego repertuaru teatralnego. Przy czym, od strony formalnej rzecz biorąc, ich sceniczne wersje nie stanowiły na ogół żadnej rewelacji. Precyzyjnie skonstruowane powieści i opowiadania były przenoszone na scenę w sposób niejako klasyczny. Zamieniały się tam sztuki, posiadające normalną akcję, określone postacie (na tyle, na ile są one w ogóle określane w prozie) oraz miejsce dziania się. Czasem te przedstawienia miały pewien niepokojący charakter, bliski technice marzenia sennego. W sumie były to raczej spektakle tradycyjne, w których wymowa tekstu znaczyła więcej niż inscenizacja.