Cytaty z książki "A jednak..."

“Dziecko, jak kochane, to skarb wielki.”

“Ale trzeba uważać, bo naród dziwny, ci artyści. Kiedyś ich brałam na kwaterę, ale teraz to już nie. Jak ostatni połamał stołek i zamachnął się na mnie, bo chciał zobaczyć w moich oczach strach i go opisać, to już dałam już spokój. Teraz tylko normalnych przyjmuję na pokój.”

“Ale co komu pisane, to go nie minie.”

“Życie jest naprawdę piękne i pełne niespodzianek.”