Opinia na temat książki Niebieski ogród

Autorka zabiera czytelnika do miasteczka Średnie. Tam mieszka Feliks Starzecki, zwany Trupielcem. Upiornie, ale nie ma co się dziwić, żyje bowiem z wyboru w izolacji, a to jak wiadomo roztacza aurę tajemniczości i generuje powstawanie przedziwnych opowieści na jego temat.
Trupielec, najstarszy mieszkaniec, umiera, a jego spadkobiercą zostaje tutejsza parafia. Proboszcz do inwentaryzacji posesji zmarłego parafianina wyznacza trzy osoby. Wszyscy wiedzeni ogromną ciekawością i dreszczykiem emocji pragną odkryć tajemnice domu, znaleźć ukryte w nim skarby. I tak wraz z postępem prac poznajemy historię życia Feliksa i jego bolesnej miłości do Doroty.
Jak łatwo odgadnąć, fabuła obejmuje dwie przestrzenie czasu –współczesną i tę sprzed niemal stu lat, przypominając gąszcz roślin w nieco zaniedbanym niebieskim ogrodzie.To, co teraz, splata się z tym, co minęło. Co kryją porośnięte gąszczem roślin i pnączy zakamarki ogrodu, który nabiera w tej powieści metaforycznego znaczenia?
Joanna Tekieli z dużą wrażliwością opisuje emocje bohaterów, tworząc przy tym niezwykłe obrazy. Opisy miejsc i przyrody odgrywają rolę tła i zarazem zwierciadła, w którym odbijają się nastroje i uczucia postaci. W ten sposób czytelnik poznaje historię miłości, straty i nadziei.
Historia dwojga poszarpanych wichrem losu ludzi wzrusza, skłania do refleksji nad relacjami, porusza i inspiruje.