Opinia na temat książki Święto ognia

Dwudziestoletnia Anastazja cierpi na porażenie mózgowe. Jest niesamodzielna, nie chodzi i właściwie nikt jej nie rozumie bo mówi bardzo niewyraźnie. Ale jak każdy z nas ma marzenia i pragnienia. Obserwuje świat przez okno. Łucja jej starsza siostra jest baletnicą. Jej życie naznaczone jest codziennym ćwiczeniem i próbą sprostania swoim ambicjom, by być coraz lepszą. Jest też tata, który opiekuje się Nastką. Został sam z problemami jakie zgotował mu los gdyż jego żona odeszła.

"Święto ognia" to cudowna książka, przy której cokolwiek bym nie napisała nie będę wstanie wyrazić jaką jest dobre. Autor jest doskonałym obserwatorem co przedstawia w nieszablonowy sposób. Pomysł przedstawienia z perspektywy każdego z bohaterów pozwala spojrzeć na ich życie i dostrzec to co jest dla ich najcenniejsze. Całość jest pełna emocji i zmusza do refleksji. Historia pokazuje, że to co dla nas wydaje się zupełnie normalne dla innych jest nieosiągalne. Tak naprawdę uświadamiamy to sobie dopiero jak to utracimy. To również opowieść o ludzkich dylematach, wspomnieniach, marzeniach, nadziei, słabościach, walce ale też o ludziach i ich ograniczeniach. Jest to piękna opowieść o radości życia i czerpania jej z najdrobniejszych rzeczy, niezrozumieniu ale i postrzeganiu świata z perspektywy osoby niepełnosprawnej.