Opinia na temat książki Zaufasz mi

Pierwszy raz zaczynam książkę, i nie zamierzam jej dokończyć (jeśli zmienię zdanie, to zrobię update). Zapowiadało się całkiem dobrze: trochę kryminał, trochę romans, takie babskie czytadło z dreszczykiem. Tylko, że ja chciałam więcej dreszczyku pochodzącego z wątku detektywistycznego, a nie z napięcia między dwójką głównych bohaterów. Z resztą okej, przebrnęłabym. W końcu główna bohaterka jest po przejściach, i to traumatycznych, związanych z pracą, porwaniem itp., a jej kolega po fachu próbuje być ramieniem, na którym może się wypłakać. I nie tylko.
Przebolałabym to. Naprawdę. Ale. No właśnie ale. Wątek kryminalny ma potencjał i chwała za to! Bardzo go wypatruję od pierwszych kart powieści, ale widzę, że pojawia się dość późno. A szkoda, bo relacja między dwójką głównych bohaterów jest, lekko mówiąc, żenująca. A przynajmniej tak się to czyta. No i przymiotniki opisujące stroje, faktury, kolory i meble. Czekoladowe, mahoniowe, kości słoniowe, wielbłądzie żółcie, szmaragdy i piaski pustyni. Serio?