100 rzeczy do zrobienia, zanim zostanę zombie #02

Nie tak zabawny czy odświeżający, jak odcinek pierwszy. Zabrakło dalszej komunikacji, aby nabijać się z naszej markotnej cywilizacji, która twardo trzyma się sztywnych reguł, pracy ponad siły oraz mobbingu. Pokochałem tom pierwszy za to, iż była polewka z pomarańczą, jak straciliśmy kontakt z rzeczywistością. Akira z szalonego, beztroskiego marzyciela zaczyna się zmieniać w typowego klauna. Nie żyje tu i teraz, po co oni dyskutują o czymś, co było kiedyś? Akira zerwał z niewolniczą pracą i porusza o tym temat? Myślałem, że bohater przestał być popychadłem markotnej egzystencji, tymczasem zaczyna robić to, co robią inni - przejmować się i zakłócać wiarę we własną, demiurgiczną osobowość. Nie tędy droga, aby przeistoczył się ponownie w służalczego dzieciaka. Za to ryczałem ze śmiechu, kiedy ubrał się w strój płetwonurka - stając się komiksowym superbohaterem. Bingo, to ma być esencja i odpowiedź na naszą niezachwianą pozycję, że jesteśmy szczęśliwymi obywatelami! Trzeba łamać reguły, i robić, co nam serduszko podpowiada. Tego oczekuję - zerwania ze wszystkim, co wiąże nas z bezdusznym systemem. Seria przedwcześnie podniosła sobie poprzeczkę, rozumiem, ale autor konsekwentnie powinien odhaczać absurdy rzeczywistości. Wystarczająco w naszej społeczności jest osób, które boją się żyć po swojemu, i jak zombi krążyć bez większego celu czy charakteru. Czwóreczka za obniżenie poziomu, i mam nadzieję, że kolejny odcinek z serii wróci na odpowiednie tory!