Sesje.

Tak. Kiedyś grywałem (w latach 1997-1999) w Warhammer'a. Trochę trudno było połapać się we wszystkich zasadach a i konstrukcja świata była toporna, ciosana i gruboskurna. Wszystko jedna wielka rąbanka pozbawiona głebszych emocji i myśli. Naginaliśmy z kumplem wszystkie możliwe zasady gry, żeby było ciekawiej i bardziej "książkowo". Teraz może te systemy są bardziej rozbudowane fabularnie i estetycznie. Nie wiem.

sorki za literówki "gruboskórna" i inne :-))

Chciałem, ale nie grałem. Nie miałem znajomych, którzy podzielali moje chęci. A internetu wtedy jeszcze nie było (raczkował) w Polsce.

Przez całą szkołę średnią i studia grywałem w RPG i nawet bywałem MG. Na tapecie były: Młot Wojenny, Cyberpunk 2020 i nasz ulubiony bo stworzony przez polskich autorów (z bardzo dobrą mechaniką i klimatem gry) - Kryształy czasu. Były i planszówki, paragrafówki. No a potem nastał czas komputerowych i sieciowych rozrywek.

Oj grało się, grało. I w Warhammera, Kryształy czasu, Wampira i Świat Mroku, Zew Cthulhu (tak straszny i tajemniczy jak twórczość Lovecrafta) ale także takie egzotyczne systemy jak: Amber (na podstawie świata wykreowanego przez Rogera Zelaznego) czy Paranoia. Były też LARP-y, czyli sesje aktorskie.

Długo i namiętnie:) Zwłaszcza w Wampira Maskaradę, Mroczne Wieki i Warhammera rzecz jasna... Trochę nawet próbowałem w D&D - ale tam klimatu nie.

Choć mój ulubiony system to Cyberpunk 2020 (to już całkiem niedługo...:P) lekko przeze mnie zmodyfikowany:)

Ostatnio - muszę się pochwalić - "gram" w De Profundis. "Gram", ponieważ gra polega na korespondencyjnej wymianie informacji między graczami. Trwa to zatem 1:1 czasowo. Gracze o sobie nie koniecznie wiedzą na wzajem, a i nie ma tej "wiedzy" o tym co się dzieje, bo każdy widzi tylko swój kawałek. Mało RPGowe w pewien sposób, ale z racji, że forma klasycznych sesji jakoś już wśród znajomych się wypaliła, a i czasu mało - pisanie listów bardzo fajne:)

Mistrzuję i gram w Warhammera (ed. 2). Maynard trochę nieprzyjemnych rzeczy o nim napisał, jednak to prosta sprawa: dużo zależy od sposobu prowadzenia gry ;>. U nas potyczki są rzadkością (bo zazwyczaj śmiertelnie niebezpieczne), trzeba dużo myśleć, skupiany się na grze aktorskiej i storytellingu, a uniwersum Warhammera jest tylko niewiele mniej mroczne i posępne od Mitów Cthulhu. :)

Grywałem w D&D, ale nie przepadam specjalnie. Nie lubię "standardowego" fantasy (preferuję dark), ani FR, ani inne światy jakoś mnie nie przekonały. A systemu lochosmoczego po prostu nie znoszę.