" Wichrowe wzgórza " Emily Brontë - wspólne czytanie

Też miałam nadzieję, że Heathcliff będzie milszy dla Cathy. Izabela mogła mieć rację: gdyby Heath poślubił Katarzynę, zmieniłaby się ona w drugą Izabelę - upokarzaną, bitą, zastraszaną. Taka patologia rodzinna: kochamy się, kłócimy się, bijemy się, lądujemy w szpitalu, a potem znów się kochamy.
I Katarzyna miała rację: gdyby wyszła od razu za Heatha, żyliby w nędzy.

Jeszcze jedno: kto wychowywał Katarzynę i Hindleya? Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji: mój mąż przynosi do domu znajdę, a moje 5-letnie dziecko pluje maluchowi w twarz, tak jak to zrobiła Katarzyna. Porażka wychowawcza.

A co myślicie o rodzeństwie Lintonów? Edgar już na samym początku był na straconej pozycji- niby zdobył Katarzynę, żeniąc się z nią, ale chyba kompletnie nie zdawał sobie sprawy z tego, że ona tak naprawdę należy do innego. Po powrocie H., Edgar okazał się człowiekiem o słabym charakterze. Izabela wcale nie miała lepszej sytuacji. Myślała, że H. ja kocha a on wykorzystał tylko fakt, że dziedziczyła Drozdowe Gniazdo.
Bardzo mi ich szkoda było.

Isabella chciała się chyba wyrwać z tego sielankowego domu, posmakować przygody, i chyba stąd małżeństwo z Heathcliffem.

Mi się wydaje, że niekoniecznie chciała się wyrwać z domu, bardziej pociągało ją to co zakazane. czyli związek z "niegrzecznym" chłopcem. Do tego dochodzi jeszcze wyimaginowane wyobrażenie o nim. I mamy wielkie zakochanie i nie słuchanie dobrych rad.
Zresztą, wydaje mi się, że w takim wieku w jakim była Isabelle, łatwo zakochać się do szaleństwa, a wtedy postępowaniem kieruje serce, a nie rozum.

Wydaje mi się, że uczucie Isabelli do H. to było to wszystko o czym wspomniała makomt plus-wg mnie- fakt, że H. wcale nie zwracał na nią uwagi na początku. Cały czas był przy Katarzynie. Wydaje mi się, że troszkę to była też zazdrość.

A mi się wydaje że H.potrafił idealnie manipulować ludźmi i nie robić w sumie nic a i tak wychodziło na jego. Nie zwracał uwagi na Izabelle aż w końcu sama wpadła w jego sidła i już gotowa zemsta uderzona w Lintona za to że odebrał mu Katarzynę a przecież Izabella była dla Lintona bardzo ważna.

Czasami podczas czytania też przechodziła mi myśl, że H. przyciąga nieszczęścia jak magnes i choć się starał być taki jak Linton kiedy odebrał mu Katarzyne ( dobre wychowanie, pieniądze,stroje tym się zachwyciła Katarzyna) to po powrocie H. i tak jej nie odzyskał choć zrobił wrażenie na niej. :)

Zafrina, wspominałaś, że są różne wydania "Wichrowych wzgórz", jedne są okrojone, a inne pełniejsze. Czy mogłabyś powiedzieć czym się różnią? Powiem szczerze, że zaintrygowałaś mnie tym, a po przeczytaniu zaczęłam się zastanawiać, która wersja mi się trafiła.

"A mi się wydaje że H.potrafił idealnie manipulować ludźmi i nie robić w sumie nic a i tak wychodziło na jego."

Idealnie ubrałaś to w słowa, mam takie same odczucia. Heathcliff nigdy nie starał się zyskać uznania w oczach Izabeli, a ona jednak wierzyła, że w głębi duszy jest dobry.

Dam przykład który zapamiętałam (tą pełniejszą czytałam dawno)
Był wątek że Katarzyna biega z Heathcliffem po wrzosowiskach i znajdują gniazdko z ptaszkami ( nie pamiętam nazwy) i w jednym wydaniu było opisane co H z nimi zrobił czyli zabił(jak i dlaczego) a w drugim moim było tylko zdanie że zabił bo jej nie było.

Oj, w ogóle tego nie pamiętam.

Heathcliffa nie lubię jako człowieka, wydaje się nierealny, jak potwór, ale podoba mi się staranność, z jaką autorka wykreowała postać.

Czy Heath z kimś Wam się kojarzy?

A wg mnie to, że H. nie starał się zyskać uznania w oczach Izabeli nie jest dowodem na to, że manipulował ludźmi - ona go autentycznie nie interesowała jako osoba. Owszem jako środek do zemsty na jej bracie jak najbardziej - ale z całym szacunkiem dla Izabeli to ona mówiąc kolokwialnie "sama się do niego pchała" więc wykorzystał okazję.
Owszem Izabela liczyła, że go zmieni ale to były tylko i wyłącznie jej dobre chęci. Heathcliff nigdy jej nie obiecywał, że się zmieni - więc "widziały gały co brały"...

Mnie się wydaje, że Heathcliff wykorzystał sytuację: okazał Izabelli zainteresowanie, (próbował ją pocałować), by wzbudzić zazdrość w Katarzynie i zemścić się na Edgarze.

Co czyni H. ludzkim, jak myślicie?

I jak na Was podziałało to, że H. odkopał grób Katarzyny po osiemnastu latach?

Odkopanie grobu... Gdyby zrobił to ktoś inny, może bym się zdziwiła. Zaskakujące jest jednak to, że po tylu latach Katarzyna wciąż wyglądała tak samo... Chyba, że tylko dla zamroczonego Heathcliffa.

Wydaje mi się, że ciało po osiemnastu latach w ziemi nie wygląda tak samo. Och, Heathcliff, żadnej świętości.

Heathcliff chciał kochać i być kochanym. Zamiast miłości został odrzucony, upokorzony, zdradzony. Mnie nie dziwi, że chciał się zemścić. A że gniew w szaleństwo się przerodził...Proces niekontrolowany. Niestety.

Nie wiem, czy chciał kochać i być kochanym. Izabella starała się go pokochać, miał przy sobie Haretona, który go kochał, później młodego Lintona i młodą Katarzynę - wybór był, on nikogo nie chciał poza egoistyczną Katarzyną starszą. I nie tylko nie chciał - on krzywdził ludzi dookoła siebie, którzy w innych warunkach mogli być dla niego kochającą rodziną.

Dorzucę jeszcze Nelly, która starała się Heathcliffa zrozumieć, usprawiedliwić, a która mogłaby go kochać jak przyrodnia siostra, gdyby tylko Heathcliff na to pozwolił.

A może mu chodziło o tą jeną konkretną miłość, którą była Katarzyna. Bo gdyby H był z Katarzyna i to z nią miał młodą Katarzynę to wydaje mi się że historia inaczej by się potoczyła. :)
A przecież każdy szuka w życiu tej prawdziwej jedynej miłości. H mógł zrozumieć, że Isabella nie jest tą której gotów oddać serce, a jego rozpieszczony syn strasznie go irytował i denerwowało go że nie jest do niego podobny. ;)

Właśnie, młody Linton nie przypominał taty. Kara dla Heathcliffa. A co z Haretonem i Nelly? To chyba najbliżsi ludzie H.? Hareton prawie jak syn.

Mały u nich wybór. Katarzyna młodsza wychodzi najpierw za jednego kuzyna, potem za drugiego, nikogo innego nie było, nikomu się nie chce wyjechać i poznawać świat. A jeżeli świat się u nich pojawia w postaci Lockwooda, to jak z kosmosu - hermetyczne środowisko go nie przyjmie, a on środowiska nie zrozumie (np. jego pomyłki na początku związane z panią Heathcliff).

A Katarzyna starsza mogła wyjść albo za przyrodniego brata, albo za Lintona.

@WehikułCzasu: dzięki za piosenkę! :-)

Książka nieodparcie kojarzy mi się z "Przeminęło z wiatrem". Może to ten wichrowy wiatr w tytułach? A może para Katarzyna - Heathcliff przypomina Scarlett - Rhett?

Przecież H wyjechał ale wrócił :)

Mi się postać H kojarzy z postacią upiora w operze. Również odtrącony, nieszczęśliwie zakochany ale Upiór był chyba bardziej ludzki i był artystą :)

Hindley też wyjechał i nawet przywiózł sobie żonę. Potem Izabella uciekła w nieznane. I to wszystko. Reszta wędruje od Wichrowych Wzgórz do Drozdowego Gniazda i z powrotem.

Zafrino, dziękuję za wybranie "Wichrowych Wzgórz" do wspólnego czytania. Książka trafia do ulubionych i jeszcze do niej wrócę. To pewnie jedna z tych, przy lekturze której za każdym razem odkrywa się coś nowego.

dlugopisarko- jest dokładnie tak, jak mówisz. Ja za trzecim razem odebrałam tę książkę nieco inaczej niż za pierwszym i rzeczywiście "odkryłam" kilka nowych rzeczy.

I jeszcze wtrącę parę słów o filmie (tym z 1992 r.)- rok temu nie obejrzałam go nawet do połowy (choć książkę pokochałam od razu), wydawał mi się nudnawy, a niedawno zobaczyłam cały i urzekł mnie ;) Wcześniej chyba po prostu nie poczułam klimatu, nie doceniłam go. Teraz zupełnie inaczej go odbieram.