Książki - strata czasu

Ja ze cztery razy zaczynałam "imię róży"... Zawsze zasnęłam nad tym nie dokończywszy nawet pierwszej strony....

Mi się nie spodobało "Czarny dom" Stephena Kinga. Za dużo opisów. Po 200 stronach ją odłożyłam. Po prostu strata czasu. Na półce leży już wypożyczona z biblioteki książka "To" też S.Kinga. Ale mam nadzieję, że na tej powieści się nie zawiodę ;).

Ja ostatnio czytałam "Tysiąc dni w Wenecji" i nie mogłam tego przełknąć. Najgorsza książka jaką czytałam przez ostatni rok. Ale mam nawyk dokańczania książek, nieważne po jakim czasie, więc będę musiała się wziąć w garść i przeczytać tę durną książkę.

Zdecydowanie Zmierzch to była mega strata czasu. Nigdy więcej czegoś autorstwa tej Pani.

Hmm, nie jestem zwolennikiem niedoczytywania książek ale jeśli książka sprawia że w pewnym momencie zapominam co czytam to wolę ją przerwać, zwykle jednak wracam do niej po paru miesiącach, a nawet latach :O.

Przykładem tego typu książki był "Zadziwiający Maurycy i jego uczone szczury" - niesłusznie potraktowałem ją jak śmiecia, bo po przebrnięciu przez 1 koszmarny rozdział książka naprawdę mi się spodobała. Zwykle najtrudniej jest przebrnąć przez początek ;P
Kolejną książką jest "Wróg" - zacząłem czytać, skończyłem na 2 rozdziałach, dalej bałem się ruszyć... wybierając horror dla młodzieży nie sądziłem że będzie to jak horror dla dorosłych, tą książkę chyba też kiedyś przeczytam, ale na pewno nie przez najbliższy rok...
Mógłbym wymieniać dużo takich książek, "Anaruk", "Uczniowie Spratakusa", "Rogaś doliny Rostoki"... Nie lubię trafiać na badziewne książki więc kupując książkę zawsze zastanawiam się kilka razy czy mi się spodoba.

Pamiętam, że katowałam się "Latarnik" i do tej pory wymiękam...
jedna strona przeczytana drugie albo trzecie zdanie z drugiej strony i ... od razu zasypiam. Próbowałam to czytać w szkolę no, ale znów zasnęłam na tym samym fragmencie.

Niedawno czytałam 'Wybraną' - trzecią część Domu Nocy. I jak przez dwie pierwsze dwie części przebrnęłam bez problemów, a nawet fabuła mnie wciągnęła, to tej nie mogłam ścierpieć. Język, jakim była napisana był po prostu okropny. I to ciągłe narzekanie głównej bohaterki na to, jakich to ona nie ma złych rodziców, jak nie znosi swoich gwiazdkowo-urodzinowych prezentów, jaka jej babcia jest wspaniała i jaka to ona nie jest biedna bo ma 2 chłopaków i wszystko spoczywa na jej rękach. To wszystko sprawiło, że to czy uratowała ona Stevie Rae przestało mnie interesować.

Książką , którą czytałam najdłużej ze wszystkich , był Hobbit . Moim zdaniem , zdecydowanie za dużo opisów i tłumaczeń dla czytelnika . Akcja toczy się jak stara lokomotywa . xD

Rzadko trafiam na książki, których nie mam ochoty czytać. Jednak jeżeli już coś takiego się zdarzy, staram się wytrwać do końca z nadzieją, że może na kolejnych stronach okaże się lepsza :)
Pamiętam, że strasznie nie podobał mi się "Hobbit" Tolkiena. Nie mam pojęcia dlaczego. Z trudem skończyłam to czytać :))

Jedna z dwóch. "Kod Leonarda da Vinci" albo "Anioły i demony". To są praktycznie te same książki czytanie obu jest oczywistą stratą czasu.
Wielkim rozczarowaniem był dla mnie Peter Straub. Tył okładki obiecywał "Mistrz mrocznej fantastyki", "współpracował ze Stephenem Kingiem", "Wielokrotnie nagradzany". A w środku totalne dno.
Jednak niekwestionowanym zwycięzcą jest "Nad Niemnem". Jak dla mnie zbyt "porywające" tempo akcji, czwarta strona a z tekstu wynika jedynie, że idzie dziewczyna przez łąkę.

"Nad Niemnem" akurat przebrnęłam, ale z niemałymi trudnościami :) Za to po przeczytaniu ostatniego zdania byłam ogromnie szczęśliwa. Fakt sama fabuła zajęłaby połowę objętości książki, ale opisy okolicy były bardzo przyjemne, chętnie bym zamieszkała w takim miejscu :)

Na pewno "Hobbit" jest dla mnie stracony, czwarty raz już do niej nie podejdę.
"Harry Potter" też w pewnym momencie zaczął mnie nudzić, 5. części już nie dokończyłam.
Czasem trzeba trochę odczekać i zacząć czytać książkę powtórnie. Tak miałam z "Pożegnaniem z Marią" i nie żałuję, że do niej wróciłam.
Generalnie starałam się czytać lektury, jakby nie było z jakiegoś powodu trafiły do kanonu...

Każda książka jako dzieło ludzkiego ducha jest w jakimś sensie nieudana ale to właśnie rozbijanie sobie głów o trudności jest świadectwem wielkości człowieka. I tak Tolkien przynudzał okrutnie przy opisach przyrody co nie zmienia faktu, że stworzył przepiękny świat. Hegel mylił się okrutnie w wielu fundamentalnych kwestiach co nie zmienia faktu, że jego dzieło poraża geniuszem. Podobnie Goethe. Nad Fichtem płacze się z nudów co nie zmienia faktu, że zrobił z pomysłów Kanta system. Można by tak do późnej nocy :).

"Zmierzch".

"Pan Tadeusz" - dobrnęłam do 3 księgi i po prostu dalej nie mogę:)

ja nie dałam rady przy "Ogniem i Mieczem" Sienkiewicza. mieliśmy to jako lekturę, lecz po 70 stronach się wyłamałam , chciałam to skończyć, ale po prostu nie dałam rady :)

Była jeszcze pozycja S.Kinga "Misery" . Tego też nie potrafiłam skończyć , męczyło mnie bardzo .. I jeszcze J.Chmielewska "Zwyczajne życie" .. te obie książki po prostu jak dla mnie były zbyt monotonne i mam wrażenie , że pisane na siłę , z częściowym brakiem pomysłu ..

Zazwyczaj czytam książkę do końca, chociaż jeżeli mnie nudzi to przeplatam ją z innymi książkami. Ostatnio czytając "Księżyc w nowiu" sięgnęłam w trakcie po pięć innych pozycji zanim ją "wymęczyłam". A z klasyków nie potrafiłam dokończyć książki "Wielkie nadzieje" Dickensa, jest to jedyna książka przerwana 40 stron przed końcem.