W internecie (dobra, w Wyborczej) przetacza się teraz dyskusja o czytaniu i nieczytaniu. A ponieważ temat jest ciekawy, to postanowiłam wciągnąć Was w dyskusję.
Czy uważacie, że osoby nieczytające mogą się czuć dyskryminowane z tego powodu, że nie czytają?
Czy może uważacie, że każdy powinien coś czytać? Cokolwiek?
Albo, że nie liczy się ilość tego co czytamy ale jakość? To znaczy, można przeczytać trzy arcydzieła w roku i to jest lepsze, niż przeczytanie kolejnego tomu ,,Cycki i karabiny mafii 12''?
Swoim małym rozumkiem nie ogarniam, że można w ogóle nie czytać, ale rozumiem, że można porzucić czytanie na jakimś etapie życia z jakichś ważnych aktualnie powodów. Jeśli jednak ktoś neguje wartość i sens czytania, a celowe nienawiązywanie relacji z taką osobą i unikanie jej można uznać za dyskryminowanie, to owszem, zdarza mi się dyskryminować. Czy taka osoba może czuć się dyskryminowana? Wątpię, by ją to w ogóle obchodziło.
Tak, każdy powinien coś czytać. Możliwe jest przejście od czegokolwiek (np. niedługiego, ale ciekawego artykułu w gazecie/internecie) do czegoś wielkiego (np. książki na dany temat, którym zainteresowaliśmy się po przeczytaniu tego artykułu).
Też mi się wydawało, że takich osób to nie obchodzi, ale doświadczenie nauczyło mnie, że jest inaczej, i że takie osoby potrafią się poczuć gorzej z tego powodu, że opowiada się przy nich o przeczytanych książkach. Wydaje mi się, że one odbierają to tak, jakby czytający pasywno-agresywnie opowiadał o swoich zainteresowaniach po to, żeby nieczytający poczuł się źle. (Chociaż tak nie jest.)
Ja nie opowiadam przy osobach nieczytających o książkach, bo - patrz wyżej, a po drugie, jeśli kontakt jakiś z taką osobą mam, to też nie opowiadam, bo po co?
No nie wiem, dla mnie samo czytanie nie jest wyznacznikiem niczego. Niewielu moich znajomych czyta, ale nie widzę powodu, żeby przez to traktować ich z góry, sam bardziej czuję się jak dziwadło. Najbardziej wkurza mnie jak jacyś dziwni celebryci i buce przyklejają się do akcji promujących czytelnictwo, jakieś durne hasełka promocyjne w stylu "nie czytasz, nie idę z tobą do łóżka" albo inne akcje, które w mniemaniu ich twórców czynią z czytelników jakąś pseudoelitę, jak tych dwoje z programu xksięgarnia na tvn.
@Johnson - jak to nie? :P @Mackowy - dopóki nie zaczęłam pracować w bibliotece, to też czułam się jak czytające dziwadło. ;) Teraz przynajmniej mogę z ludźmi pogadać o przeczytanych książkach, albo posłuchać tego, co oni mają o swoich lekturach do powiedzenia. Rozwiniesz temat ludzi z programu na TVNie? Niektórzy (ja) nie mają telewizora więc nie wiedzą, o co chodzi. ;)
@Chassefierre służę: na TVN jest program o książkach, który nosi nazwę Xęgarnia czy jakoś tak, w każdym razie nazwa tak pretensjonalna jak prowadzący Max Cegielski i Agata Passent (czasami jeszcze Filip Łobodziński, ale on jest akurat świetny). Pamiętam odcinek, w którym gościem był Robert M. Wegner i tych dwoje traktowało go jak jakieś dziwadło od fantasy, co i rusz podkreślając, że oni to fantastyki nie czytają, ale... Właśnie z takimi bucami kojarzą mi się wszelkie akcje promujące czytelnictwo - parą "typowych inteligentów" - którzy epatują niczym nieuzasadnionym poczuciem wyższości (świetnie ich parodiuje Brian z Family Guya) :)
@Mackowy - ach, więc oni z TYCH... :/ Strasznie nie lubię traktowania fantastyki jako czegoś, czego się nie czyta, bo jest niepoważne i dla dzieci. Niejednokrotnie książki fantasy/s-f zadają głębsze pytania o naturę rzeczywistości i o los człowieka, niż sztampowe obyczajówki, a mimo to wciąż znajdują się osoby, które starają się fantastykę ośmieszyć. :/
Otóż to. Literatura "niepoważna" czasem jest lepszym nośnikiem ważnych pytań i odpowiedzi, poza tym wszystko jest dobre, co jest dobrze napisane :) Literatura gatunkowa też może być arcydziełem.
Czy uważacie, że osoby nieczytające mogą się czuć dyskryminowane z tego powodu, że nie czytają?
Nie, dlaczego miałyby się czuć dyskryminowane z tego powodu, że czegoś nie robią? Ja nie jeżdżę skuterem na ten przykład. I mam to umieszczone poza moim zainteresowaniem wszelkim.
Czy może uważacie, że każdy powinien coś czytać? Cokolwiek?
Dla higieny umysłu zapewne tak. Ale powinien nie jest tu właściwym słowem. "wskazane by było". Ale niektórych to po prostu nie interesuje. Jak np. mnie nie interesuje jeżdżenie skuterem.
Albo, że nie liczy się ilość tego co czytamy ale jakość? To znaczy, można przeczytać trzy arcydzieła w roku i to jest lepsze, niż przeczytanie kolejnego tomu ,,Cycki i karabiny mafii 12''?
Ja bym przeczytał "Cycki i karabiny mafii 12" z chęcią. Myślę, żę to jak z oglądaniem filmów typu "Greenbook" i innego dnia, dla nieaktywnej umysłowo rozrywki, obejrzeć "Kobiety Mafii 2".
Czytam od zawsze i nie wyobrażam sobie życia bez książek. Swoją pasją zaraziłam córkę, która czyta równie dużo jak ja. Natomiast mąż nie podziela moich zainteresowań, no może od czasu do czasu przejrzy poradnik o wędkowaniu. Czy mi to przeszkadza? Absolutnie nie. Moi znajomi nie czytają, nie rozmawiamy o książkach, nie interesuje ich ten temat. W końcu nie wszyscy muszą czytać, niech czyta, kto chce.
Dla mnie ważne jest, że ktoś w ogóle ma w sobie chęć by coś czytać. Bo dajmy na ten przykład taki pracownik fizyczny przez 10- 12 h ciężkiej roboty, zwykle po powrocie do domu zdejmuje buciory i odpala nadajnik a w nim co "puszczą"- nieważne, ważne, że ma tv. Znam takich, którzy wychodzą poza ten schemat, czytają ile mogą, kiedy mają czas. Natomiast jest to też kwestią dyskusyjną, każdy spędza swój wolny czas, jak mu się tylko podoba. Ja po wielu godzinach w pracy i naprawdę męczącym dniu też nie mam ochoty na czytanie... warto być też wyrozumiałym 😉 Dyskryminacja że względu na to, że ktoś nie czyta to jak dla mnie bez komentarza 😅 każdy robi to, co lubi ☺️
O rany, jak ja to dobrze rozumiem... Kiedy pracowałam na magazynie zupełnie nie miałam siły na czytanie książek, padałam dosłownie po kilkunastu stronach. :(
1. Tak, jeśli obracają się w środowisku buców i cymbałów. 2. Nic na siłę. Jak ktoś nie chce, niech nie czyta. Co mi do tego? 3. Oczywiście. Lepiej czytać coś, co w człowieku jakoś zostaje.
1. Ej, to nie od razu muszą być buce i cymbały. Zdarzyło mi się kiedyś, na studiach, że ktoś zapytał mnie co u mnie? co robiłam ostatnio ciekawego? A że przeczytałam fajną książkę to o tym opowiedziałam, bo akurat to robiłam ostatnio ciekawego (poza tym, dosłownie, nic tylko nauka na kolokwia i egzaminy) i ten ktoś się na mnie obraził, mówiąc, że mam ,,przeintelektualizowane zainteresowania'' (dokładnie tak!) i wtedy zrobiło mi się naprawdę przykro, jakbym była winna temu, że czytam książki, a nie - powiedzmy - chodzę do kina. :(
Skoro ktoś się z tego powodu obraził, to w moim pojmowaniu kwalifikuje się jako buc właśnie. Jak mój szwagier. Nie chciałem iść z nim na bilard, bo wolałem dokończyć Trylogię husycką, to on mi wtedy powiedział, że jestem głupi, bo marnuję czas na jakieś książki (jak gdyby bilard i browar był jakąś drogą do prawiecznego oświecenia...). Buc, który już zawsze będzie bucem, ten mój szwagier.
Też bym wolał Sapkowskiego, niż bilard z bucem. Część ludzi po prostu utożsamia czytanie książek z udręką, dlatego paradoksalnie ten nieszczęsny Mróz może zrobić dobrze książkom.
@Fredkowski, no i właśnie takich jak Twój szwagier staram się unikać, ograniczać z nimi kontakt do niezbędnego minimum, a nawet eliminować z mojego życia, jeśli to możliwe. Czy to jest dyskryminacja czy tylko dobieranie sobie towarzystwa? I z drugiej strony. Ktoś uważa mnie za gorszą, bo czytam, a on tańczy. Nie chce mieć ze mną kontaktu, uważa mnie za nudną, głupią, niedzisiejszą i co tam jeszcze. No i pięknie, mówimy sobie do widzenia i wszyscy są zadowoleni. Jeszcze raz powtórzę, że chodzi mi o osoby, które negują wartość czytania jako takiego. Nie o osoby, które nie czytają, bo zdrowie im nie pozwala, mają dzieci, mają tysiąc obowiązków, padają po robocie czy z innego tego typu powodu.
@LetMeRead Dokładnie. Mnie wkurzają ludzie od fitnessu i teksty w stylu: "wystarczy, że będziesz ćwiczył 3 razy w tygodniu", to jest na tej samej zasadzie jak z tymi książkami i "jak ktoś chce to zawsze znajdzie czas" co jest niby prawdą, ale ten niby znaleziony czas to ten sam, który spędziłoby się z rodziną (na przykład), lub książką, lub serialem. Szczególnie jak człowiek pracuje fizycznie i niekoniecznie chce musi się po pracy podnosić ciężkie (intelektualnie lub fizycznie) rzeczy i odkładać je na miejsce. edit: wracając do sytuacji opisanej przez @Chasse : na tej samej zasadzie można okazać niesmak lub rozdrażnienie jak ktoś opowiada o serialu/samochodach/wczorajszym meczu/teatrze/kaszojadzie/zwierzątku/czy szlifowaniu ścian :) edit, edit: dlatego sieć jest świetnym miejscem dla czytaczy i dla innych ludzi o dziwnych zainteresowaniach
@Mackowy - bardziej wkurzające są w fitnessie teksty ,,dasz radę, wierzę w Ciebie!'' Podobnie jak pół Polski próbowałam kiedyś ćwiczyć z Chodakowską i nie dałam rady zrobić jednej serii ćwiczeń, bo do szewskiej pasji doprowadzały mnie jej ,,motywujące'' teksty, bo cały czas miałam z tyłu głowy myśl, że ona mnie przecież nie zna i tylko pociska taką ściemą, żeby mi było miło czy coś... :<
@LetMeRead - ja bym powiedziała, że dobieranie towarzystwa...
@Fredkowski - Wy, mężczyźni, to w ogóle macie trudniej, bo Waszą stereotypową rozrywką jest właśnie sport i piwerko na wieczór, a nie czytanie książek. A jak już czytacie, to macie stosunkowo niewielki wybór, jeśli akurat nie czytacie fantastyki/s-f albo kryminałów... :(
@Fredkowski ale z czosnkiem i czymś chyba więcej :) @LetMeRead nie będę, zignoruję :P a tutaj jeszcze dwa określenia na bąbelki: https://www.miejski.pl/tag-Kaszojad
Coś z tą stereotypową rozrywką jest. Ja się na przykład nie specjalnie interesuję samochodami i nie śledzę rynku motoryzacyjnego. Mecze też co raz rzadziej oglądam, piwo piję przede wszystkim jak jest gorąco.
@Chassefierre jeszcze co do fitnessu to szczera prawda. To wręcz niebezpieczne robić niektóre ćwiczenia jeśli na przykład masz wadę postawy, albo siedzisz cały dzień za biurkiem, albo masz problem z krążeniem.
@Mackowy wiem... Dlatego najlepiej byłoby mieć własnego trenera personalnego i dietetyka. Tylko jak to pogodzić z czytaniem i wydawaniem pieniędzy na książki? Oto kolejne pytanie!
Czy uważacie, że osoby nieczytające mogą się czuć dyskryminowane z tego powodu, że nie czytają?
Mogą, jeśli a) mają z tego powodu kompleksy i b) otoczenie wywiera na nich presję na czytanie.
Czy może uważacie, że każdy powinien coś czytać? Cokolwiek?
Osobiście żyć bez tego nie mogę, ale znam osoby nieczytające i nic do nich nie mam. Są inne zainteresowania, jest ciężka i wyczerpująca praca, która pozbawia sił do czytania... niech każdy robi, co chce i może.
Albo, że nie liczy się ilość tego co czytamy ale jakość? To znaczy, można przeczytać trzy arcydzieła w roku i to jest lepsze, niż przeczytanie kolejnego tomu ,,Cycki i karabiny mafii 12''?
W sposób oczywisty jest lepsza i gorsza literatura, i dobrze jest czytać tę lepszą, ale jak wyżej - niech każdy robi, co chce. P.S. "Cycki i karabiny mafii"? Gdzie to można dostać? :P
@Airain, z brakiem sił do czytania coś jest na rzeczy. Wraz z pojawieniem się w moim domu psiego dziecka zauważyłam, że dzienna liczba wykonanych kroków ( 10 000 😱) w terenie jest odwrotnie proporcjonalna do liczby przeczytanych stron, a dzień trzy razy dłuższy niż noc, a co za tym idzie - noc zbyt krótka na czytanie. Dlatego czasem robię sobie chociaż na chwilkę noc w dzień. Zachciało się babie!
W mojej pokręconej filozofii życiowej, wyznaję zasadę, że nie należy nikogo z żadnego powodu dyskryminować. Sama jestem książkoholiczką, przypadkiem nieuleczalnie beznadziejnym (jak większość Kanapowiczów). Zgadzam się z wypowiedzią @Airain niech każdy robi, co chce i może. Wkurza mnie każda próba tłamszenia indywidualności i narzucanie tego co jest słuszne i nie.
@ania_gt zgadzam się z tobą, nie można nikogo dyskryminować. Ludzie mają różne potrzeby i gusta, potrzeba czytania, to wychowanie lub spotkanie kogoś w życiu, kto w nas rozbudzi miłość do książek. Mieszkam w dużym mieście i jeżdżę codziennie do pracy komunikacją miejską. Zawsze w tramwaju lub autobusie jest kilka osób w różnym wieku, które czytają książkę papierową lub czytnik. I to jest piękne😊 I jeszcze obrazek z ostatniego czasu, z biblioteki wojewódzkiej w moim mieście, kiedy przyszłam wypożyczyć książki. Małżeństwo lub mama z 5-7 letnimi dziećmi, które wypożyczają dla nich książki. I to też jest piękne, że takie dzieciaki zamiast siedzieć w telefonie, to poznają z rodzicem, takie miejsce, jak biblioteka. @Mackowy Dobre określenie, że jesteśmy hardkorowym towarzystwem 😉 Ale to ogromna przyjemność, że z takim świetnym towarzystwem można dzielić pasję do książek i wymieniać się opiniami w sposób kulturalny i ciekawy😊
@eliwerka Historycznie rzecz ujmując, wystarczy wspomnieć Indeks ksiąg zakazanych, gdzie za czytanie, posiadanie i rozpowszechnianie umieszczonych na nim lektur, groziły srogie kary. Ze współczesnych przykładów, przychodzą mi do głowy "Szatańskie wersety" Salmana Rushdiego, które zostały obłożone fatwą - w uproszczeniu klątwą - wszyscy, którzy znają jej treść i przyczyniają się do jej rozpowszechniania są skazani na śmierć. Nakaz ten doprowadził do zabójstwa japońskiego tłumacza i kilku ataków na wydawnictwa.
