Czy polska fantastyka dogoni wreszcie świat?

No niestety nie każde rodzime fantasy to dobre fantasy.
Achaja Andrzeja Ziemiańskiego jest podobno bardzo dobra, cały cykl ale niestety dwa razy próbowałem pierwszy tom i się odbiłem, nie porwało mnie. Jakieś to dla mnie infantylne i nijakie.
Uwielbiam za to Jakuba Wędrowycza od Pilipiuka, nie jest to high fantasy, a lekkie urban fantasy choć świat jest przekomiczny i wciągający.
Cykl Inkwizytorski jest również dobry ale ma tyle samo zwolenników co przeciwników, alternatywna historia świata, dużo śmierci i intryg kryminalnych ale mało tam magii na wysokim poziomie.
Maja Lidia Kossakowska jest pionierką jeżeli chodzi o angel fantasy - angelologie i jej świat aniołów i demonów więc można spróbować.
Jeżeli chodzi o urban fantasy i horror paranormalny z elementami detektywistycznymi to całym sercem polecam książki z cyklu Moherfucker.
Poza tym:
Andrzej Sapkowski ‹Trylogia husycka›
Andrzej Sapkowski ‹Saga o wiedźminie› (odbiłem się dwa razy, może za dekadę zrobię kolejne podejście)
+ Pan Lodowego Ogrodu – czterotomowa powieść science fantasy autorstwa Jarosława Grzędowicza. Niby fantastyka naukowa w wydmuszce fantasy (albo na odwrót).

Jeżeli interesuje Cię science fiction pełną gębą to będę mógł bardziej pomóc.

Moim zdaniem pojawiła się książka, która nadaje fantastyce naukowej znaczenie, jakiego brakuje jej od czasu odejścia Stanisława Lema. To wydana w listopadzie 2018 roku "Pusta Ziemia" Bohdana Szymczaka - książka, która niesie w sobie głęboką treść, a nie tylko akcję i przygodę. Widzę w niej prawdziwą, przemyślaną futurologię, opartą na przesłankach, które mogą być kontrowersyjne, ale wobec których nie można przejść obojętnie. Jest to również rodzaj rozprawy filozoficznej i etycznej, opakowanej w formę literacką. Takich przemyślanych treści nie znajduję w innych współczesnych książkach polskich autorów, którzy jak sądzę ulegli daleko posuniętej komercji albo też tzw. "poważna" fantastyka naukowa nie jest ich domeną. Być może potrzeba właśnie nowych nazwisk i nowych autorów, niekoniecznie wywodzących się z grup stricte literackich. Autor "Pustej Ziemi" nie jest zawodowym pisarzem, czego zresztą nie dostrzega się w świetnie skonstruowanej fabule książki, ale co widać po lekturze, jest specjalistą w wielu dziedzinach i tę swoją wiedzę przeniósł do powieści. W tym przypomina Lema, który jak wiemy nie miał wykształcenia humanistycznego a w literaturze radził sobie doskonale. Nie jest też tajemnicą, że do wszystkich swoich książek przygotowywał się wyjątkowo sumiennie, studiując postępy nauki i techniki. Dlatego twórczość Lema tak wyraźnie wybijała się na tle pozostałych twórców. Można też wspomnieć, że w okresie dominacji nurtu fantastyki naukowej to właśnie autorzy o wykształceniu ścisłym i technicznym nadawali jej kształt. Tacy byli Janusz Zajdel, Konrad Fiałkowski i Adam Wiśniewski-Snerg.
Powrót do źródeł twardej fantastyki naukowej, jaki zaprezentował autor "Pustej Ziemi" może być właśnie odpowiedzią na pytanie - "jak dogonić świat?". Fantastyka wyrosła z nauki oraz pragnienia poznania świata i przyszłości, może  zatem  tu szukać sposobu na stworzenie dzieł wartościowych zamiast powielać kolejne baśnie w świecie fantasy.

Mnie cały czas rozczarowywuje polska fantastyka. ,,Na granicy" to była jakaś masakra. Z resztą większa część fantastyki, jaką przeczytałam była od wydawnictwa Novae Res i oni chyba na fantastyce się nie znają, za każdyn razem jestem rozczarowana albo zniesmaczona i znudzona.

Też nie jestem zachwycona polską fantastyką i pojawiające się z rzadka jaskółki wiosny niestety nie czynią. Za to fantastyka rosyjskojęzyczna, o, to już jest miód na me wygłodniałe serce! Bardzo, ale to bardzo polecam!!!

Ja nie narzekam, Jadowska i Ćwiek absolutnie mi wystarczają...

Hmm, czytałam trochę polskiej fantastyki i jak dla mnie nie, to nie to, zagraniczna jest o niebo lepsza! :D

A gdzie jest, ja przepraszam, Meekhan?
Moim zdaniem, statystycznie, polska fantastyka nie odbiega niczym od poziomu literatury światowej. Porównujemy literaturę tworzoną przez obywateli 38-milionowego państwa, z całą resztą świata - to oczywiste, że jednostkowo, znajdziemy więcej przykładów w tym drugim, większym zbiorze.
Jak na taki mały, śmieszny kraik, myślę, że polscy pisarze fantastyki stanowią godną reprezentację.

Ja uważam, że nasza rodzima fantastyka stoi na bardzo wysokim poziome, ale! Zależy czego się w książkach szuka. 
Ja osobiście szukam przede wszystkim rozrywki. Mam taką pracę, że po godzinie ludzie już potrafią mnie zmęczyć, więc dla dobra zdrowia psychicznego dawkuje sobie rozrywkę w takiej formie. 
Mimo to, polskie fantasy dostarcza mi też wielu takich ciekawych, filozoficznych, pouczających aspektów, ale w różnej formie.
Wezmy na przykład ostatnio przeczytanego przeze mnie Viriona. 
Jak poczytacie opinie, to są skrajnie różne. Ludzie psy wieszają na Ziemiańskim, że seksizm, rasizm, brutalność i słaby język. 
Ale jak się wczytać bardziej to można dowolnie interpretować wszystko, co się w Virionie dzieje. Np. Język. Jeśli bohater podróżuje w asyście dwóch zbieglych bandytów, czy będą oni prowadzic dialogi na wyszukanym poziomie, bułkę przez bibułkę, czy będą rzucali mięsem? Jeśli w Cesarstwie Luan, obecny jest system niewolniczy to czy właściciel takiego niewolnika będzie się zwracał jak do równego sobie, czy potraktuje jak psa? W tym wszystkim co zarzuca się Ziemiańskiemu możemy odczytać zwrócenie uwagi na najgorsze zakamarki ludzkich dusz. 
I to jest właśnie piękne. 
Myślę, że możecie dać szansę polskiemu fantasy, ale trzeba jasno określić czego szukamy. 
Ja wszystkim polecam zawsze zacząć przygodę z "Panem Lodowego Ogrodu" Grzędowicza. Są głębokie przemyślenia, jest akcja, spiskowanie i magia. 

Teraz czytam "Zmierzch Bogów" Michała Gołkowskiego, czyli dalsze przygody Zahreda. Ogólnie jest dobrze. Krew, flaki, wojna, Gołkowski dobrze się czuje w klimatach bitwenych. 
Chciałabym też sięgnąć po jego "Ołowiany świt" i "Komornika" Ktoś czytał? Polecacie? 

Mało czytuje fantasy a jak już to raczej jakieś urban lub na wesoło. Wolę Przybyłka z jego gamedeckiem choć silne istoty były marne. Kołodziejczak z jego dominium solarnym bardzo mi się. Lema mogę czytać na okrągło. Wnuk-Lipiński i Snerg niby już "klasycy" ale jak dla mnie ciężcy do pokonania nawet obecnie. Dębski EU. i jego  Owen Yeates szurnięte ale całkiem niezłe. pulp fiction.

Nasz rynek jest jednak za mały, żeby powstawały liczne perełki fantastyczne. Ogólnie mam wrażenie, że kiedyś spisywaliśmy się lepiej w tym gatunku niż dziś. Dawni mistrzowie odeszli, a następców niewielu. 

Uwielbiam fantasy ale do polskich autorów nie umiem się przekonać. Niedługo wpadną mi w ręce ksiazki Pauliny Hendel. Mam nadzieję że Żniwiarz będzie dobra ksiazka.