“Te­raz wie­dzia­ła, że Bo­rys po pro­stu taki już jest. Nie­prze­wi­dy­walny, szyb­ko wpa­da­jący w po­nury na­strój, kon­tro­lu­jący i bru­talny. Ale nie w spo­sób fi­zycz­ny, który po­zo­sta­wiłby ja­ki­kol­wiek ślad na jej ciele. Bo­rys nie bił jej i nie zo­sta­wiał si­nia­ków. Wo­lał ra­nić ją sło­wem, bo z tymi ra­nami nie pój­dzie na ob­duk­cję i ni­czego mu nie udo­wodni. Spra­wiał, że czuła się gor­sza, wy­bra­ko­wana i mniej war­to­ścio­wa.”