“– Sta­ram się być prag­ma­tycz­na – przy­zna­ła fo­to­graf­ka. – Wiesz, lat nam nie ubywa, a do­brych par­tii na rynku coraz mniej. Kie­dyś zna­jo­ma mi po­wie­dzia­ła, że nie warto gonić za fa­ce­tem, bo to jak z au­to­bu­sem. Za­wsze bę­dzie na­stęp­ny. – Coś w tym jest. – Niby tak, ale im więk­szy sama mam prze­bieg, tym bar­dziej do­cie­ra do mnie, że ten ko­lej­ny au­to­bus to z linii noc­nej. Za­rzy­ga­ny, cuch­ną­cy szczo­chem i ta­ni­mi dam­ski­mi per­fu­ma­mi. Niby czło­wiek za­wsze może tra­fić go­rzej, ale jed­nak miło by­ło­by tra­fić le­piej. – Waw­rzy­niak się za­my­śli­ła – Na szczę­ście mamy jesz­cze tro­chę czasu.”