“Nie­ste­ty, w pę­dzie życia za­po­mi­na­my o tych, któ­rzy kie­dyś byli dla nas naj­waż­niej­si. Spo­ty­ka­my no­wych ludzi, prze­ży­wa­my cie­kaw­sze przy­go­dy i prze­sta­je­my dbać o te pierw­sze ży­cio­we re­la­cje. One blak­ną, roz­pa­da­ją się, ale czło­wiek tego nie za­uwa­ża, aż w końcu zni­ka­ją na za­wsze. Wtedy po­zo­sta­ją nam je­dy­nie wspo­mnie­nia. – Za­koń­czy­ła, z żalem ocie­ra­jąc małą łzę, która utknę­ła jej w ką­ci­ku oka.”