Ludzie boją się nienawiści. A tymczasem to właśnie ona jest nadzieją na to, że uczucia zmienią się, bo wciąż pulsują w sercu jak srebrzysta rtęć. Dopiero zastygła obojętność powinna przynosić strach i beznadzieję.
Został dodany przez: @Anna_Natanna@Anna_Natanna
Pochodzi z książki:
Kiedyś przy Błękitnym Księżycu
2 wydania
Kiedyś przy Błękitnym Księżycu
Katarzyna Enerlich
8.4/10

Nocne awantury, pilnowanie i próbowanie bimbru, gotowane penisy zamiast klusek, powtarzające się ataki padaczki alkoholowej ojca i dzieciństwo bez matki, która postanowiła uciec do Włoch - to tylko ni...

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl