“Dla gości byłem ra­czej jak mebel, a nie czło­wiek ob­da­rzo­ny usza­mi i ocza­mi. Zdzi­wił­byś się, jak otwar­cie oka­zy­wa­li emo­cje w mojej obec­no­ści. Cza­sa­mi czu­łem się jak jeden z tych olej­nych ob­ra­zów, które wodzą za tobą wzro­kiem, do­kąd­kol­wiek idziesz.”