“Ci dwaj wy­glą­da­li po­dob­nie i byli po­dob­ni. Czło­wiek i pies. Obaj zmar­no­wa­ni. Obaj bez wizji jutra i nie pa­mię­ta­ją­cy „wczo­raj”. Wtu­le­ni w sie­bie, bo tak cie­plej, wy­god­niej, a i ilu­zja tego, że jest ktoś obok, to też za­wsze coś.”