“Chwi­lę póź­niej do­szedł do wnio­sku, że wszy­scy na tym po­pie­przo­nym świe­cie niosą swoje wła­sne krzy­że. I że z tymi krzy­ża­mi jest po­dob­nie jak z bólem: jego od­czu­wa­nie jest su­biek­tyw­ne, bo każdy ma na niego inną to­le­ran­cję. Jeden znie­sie go wię­cej, inny mniej, więc nie ma nic głup­sze­go niż li­cy­to­wa­nie się na nie­szczę­ścia.”