Władysław Żeleński

Władysław Żeleński – polski prawnik, historyk i publicysta.
Syn Stanisława Gabriela Żeleńskiego (brata Tadeusza Boya-Żeleńskiego) i Izabelli z Madeyskich. Wnuk kompozytora Władysława Żeleńskiego. Był prokuratorem w warszawskim Sądzie Okręgowym. W 1935 roku był współoskarżycielem w procesie o zabójstwo ministra spraw wewnętrznych II Rzeczypospolitej, płk Bronisława Pierackiego. Od września 1939 roku podchorąży w Armii Polskiej we Francji, w 1940 roku walczył w Lotaryngii i Wogezach, awansował do stopnia porucznika, internowany w Szwajcarii. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Paryżu.
Działał społecznie, wraz z żoną, Marią Adelą Żeleńską z d. Bohomolec (1897-1997, m.in. tłumaczką literatury polskiej na francuski) w Towarzystwie Opieki nad Polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji, dzięki niemu odrestaurowano wiele grobów na różnych cmentarzach francuskich. Działacz Stowarzyszenia Polskich Kombatantów. Wieloletni współpracownik paryskiej Kultury i wydawanych przez Jerzego Giedroycia Zeszytów Historycznych.

Dzięki jego publikacjom i dokumentacji, 25 lutego 2003 roku w oddziale IPN w Rzeszowie podjęto ponownie, umorzone w 1969 roku śledztwo w sprawie zamordowania w 1941 roku polskich profesorów we Lwowie, w tym Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

Spoczywa na cmentarzu w Montmorency (Francja).