Cytaty Witold Wyrwa

Dodaj cytat
Ludzie całe wieki się zabijali w imię honoru, w imię pieniędzy, a nawet w imię Boga, który przykazał: nie zabijaj.
Śpią­cych głę­bo­ko nie na­le­ży bu­dzić — gdy otwo­rzą oczy, mogą być nie­obli­czal­ni.
Nic nie wzrusza bardziej niż śmierć czegoś idealnego. Zachwycający błysk, po którym świat uboższy jest o coś wyjątkowego.
Przychodzi w życiu taki moment, gdy odkrywasz, że najbardziej żałujesz tego, co mogłeś mieć, a czemu pozwoliłeś odejść. To te wszystkie relacje i możliwości, które były na wyciągnięcie ręki, a którym nie dałeś szansy.
Jest tylu Polaków, którzy są bogaci na zewnątrz, a w rzeczywistości zadłużeni po uszy, że szkoda gadać. Jest oczywiście sporo takich, którzy nie wyglądają, a mają, i tych, którzy zarówno wyglądająa, jak i mają.
Szukając słów gubimy uczucia.
Nie chcę jej krzywdzić, lecz kochać też nie potrafię. Nie dlatego, że nie chcę, lecz dlatego, że coś we mnie umarło. Ta część odpowiedzialna za miłość. To jak zmoknięte drwa — nie da się rozpalić z nich ogniska, nieważne dla kogo.
Brak jest tym, co kształtuje ludzi. Dobrobyt i pełnia rozleniwiają. Dają ci niszczące poczucie błogości. Brak i ból skłaniają do działania
Wydaje mi się, że żyjemy w społeczeństwie hipokrytów, którzy szczelnie ukrywają swoje pragnienia, lęki, niedoskonałości, zaś najbardziej boją się tego, że ktoś odkryje, jak bardzo puści i strasznie samotni są za fasadą zarówno realnych, jak i internetowych masek.
Przy ogniu można się zarówno ogrzać, jaki i w nim spłonąć.
Nikt nie jest w stanie pojąć, że to co po jednym spływa, drugiego może zabić.
Najdłużej spadają gwiazdy te najbliżej nas. Te, które otaczają nas swoim blaskiem.
Kłam, zwódź, oszukuj mnie, bo dzisiaj wiem, że gorszy od końca jest koniec, z którym trzeba żyć, ten pozbawiony nadziei.
Lekcje mojego życia doprowadziły mnie do niepodważalnego wniosku, że miłości nie ma, zaś dążenie do niej powoduje kolejne zawody, a w rezultacie potworny ból. To tak jak z ogniem, gdy się parę razy sparzysz za wszelką cenę go unikasz, nawet gdy trzęsiesz się z zimna.
Masz prawo odejść, masz prawo nie kochać, ale nie masz prawa bawić się czyimiś uczuciami.
...różnica między królem, a żebrakiem jest lekka jak Twoje spojrzenie.
Tak gra tylko ktoś kto kochał i tę miłość utracił. Ten przeciągły dźwięk gitarowej struny, ma w sobie tyleż miłości, co cierpienia. Tyleż uwielbienia, co tęsknoty. To właśnie największa potęga muzyki – móc wyrazić niewyrażalne, opowiedzieć niewypowiedziane. Wejść w zakamarki duszy, niedostępne nawet dla nas samych.
Gubimy się niepostrzeżenie. Nie jesteśmy w stanie dostrzec momentu, w którym zbaczamy ze szlaku. Idziemy jak koń z zaślepkami. Nagle budzimy się w ciemnej gęstwinie, z której nie ma wyjścia.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl