Wiesław Górnicki

Wiesław Górnicki (pseud. literackie: Ajax, Alex, Civis, Robert F. Stratton, Fryderyk Wierzbiński, Scorpio, Krewa) – polski reportażysta, felietonista, dziennikarz, komunistyczny działacz polityczny.

Syn Kazimierza Górnickiego i Marii Wolskiej. W czasie II wojny światowej uczył się w konspiracyjnym Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a po zakończeniu wojny w Gimnazjum im. księcia Józefa Poniatowskiego w Łowiczu oraz Państwowym Liceum Mechaniczno-Lotniczym w Warszawie (1946–1949). Po uzyskaniu dyplomu technika-lotnika, był przez rok studentem Wydziału Lotniczego Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Pracował następnie w redakcjach pism: „Skrzydlata Polska” (1949–1953), „Żołnierz Wolności” (1953–1956), „Sztandar Młodych” (1955–1957), „Świat” (1956–1961).

Był korespondentem wojennym na Bliskim Wschodzie (1956) i Indonezji (1959–1960). Od 1958 do 1961 komentator Polskiej Kroniki Filmowej. Od 1961 w Stanach Zjednoczonych, gdzie studiował dziennikarstwo na Indiana University, był też (do 1967) korespondentem PAP przy ONZ. Po powrocie do Polski[1] pracował w Centrali PAP, a od 1968 do 1974 w dziale zagranicznym „Życia Warszawy”. Od 1969 do 1980 prowadził audycję radiową pt. „Peryskop”. W latach 70. współpracował ponadto z czasopismami: „Współczesność”, „Dookoła Świata”, „Kultura” i „Dialog”. Od 1974 do 1981 był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika „Przekrój”. W 1980 został członkiem Prezydium Światowej Rady Pokoju.

Od października 1981 pracownik administracji państwowej, uważany za jednego z czołowych propagandystów ówczesnej władzy rządzącej (posługiwał się m.in. pseudonimem Paweł Szurawski). W noc wybuchu stanu wojennego w Polsce wcielony do służby wojskowej (od 1981 w stopniu kapitana, od 1982 – majora, od 1986 – podpułkownika). Bliski współpracownik gen. Wojciecha Jaruzelskiego (m.in. autor większości jego przemówień, w tym przemówienia z 13 grudnia 1981).