Polski pisarz.
Jego ojciec był cenionym diagnostą - leczył m.in. znane później łódzkie dzieci - Irenę i Juliana Tuwimów.
Jako młody chłopak w przededniu pierwszej wojny światowej wyjechał do Moskwy, gdzie pracował jako szofer i działał w kółku komunistycznym młodzieżowym W 1917 został dziennikarzem dziennika Polska Prawda wydawanego w Mińsku.
Próbując przedostać się przez front niemiecko-rosyjski do Kongresówki, znalazł się jednak w więzieniu niemieckim a następnie polskim. W 1918 powrócił na Białoruś, w Mińsku pracował jako redaktor Sztandaru Komunizmu.
Jako członek delegacji radzieckiej wziął udział w rokowaniach w Rydze, które skończyły się traktatem ryskim i zakończyły wojnę polsko-bolszewicką. Dzięki znajomości francuskiego i niemieckiego przez kilka lat był korespondentem dziennika "Izwiestija" w Paryżu i Berlinie.
Po powrocie do Moskwy w 1925 roku pracował jako dziennikarz. Pisał też książki. Został kierownikiem wydziału scenariuszy Państwowego Zarządu Kin (Sowkino), instytucji regulującej produkcję i dystrybucję filmów.
Trzy lata później łodzianin zerwał z komunizmem podczas pobytu w Berlinie. Wyemigrował do Londynu, a później do Stanów Zjednoczonych. Pozostawił po sobie m.in. powieść "Władza" o radzieckich rządach, zbiory opowiadań i wierszy. Jego wspomnienia w 1977 roku wydał Jerzy Giedroyc w Instytucie Literackim w Paryżu.
Mieszkał m.in. w w Paryżu i Londynie, a od 1945 w USA.