Pisarz, krytyk, eseista. Debiutował w 1955 roku publikując wiersz "Z Tatr" na łamach czasopisma "Dziś i jutro". Od tegoż roku studiował na Uniwersytecie Warszawskim, najpierw historię, a następnie filologię polską, którą ukończył w roku 1960. Od 1958 roku regularnie publikował recenzje, dramaty i prozę, w "Twórczości" (1958-61), "Współczesności" (1959, 1962-65). W 1961 wyjechał na rok do Francji. Po powrocie pracował w miesięczniku "Polska" (1962-71). W latach 1971-81 należał do redakcji tygodnika "Kultura". W roku 1978 był jednym z współzałożycieli wychodzącego poza cenzurą pisma "Res Publica". Od 1979 roku jest członkiem Polskiego PEN Clubu. W latach osiemdziesiątych teksty Łubieńskiego drukowały emigracyjne miesięczniki - londyński "Aneks" i paryskie "Zeszyty Literackie". W 1989 roku Łubieński był współzałożycielem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i do 1996 roku pełnił funkcję prezesa Oddziału Warszawskiego. W latach 1989-92 należał do zespołu redakcyjnego "Tygodnika Solidarność". Obecnie pełni funkcję redaktora naczelnego "Nowych Książek".
Łubieński jest autorem szkiców historycznych, esejów, dramatów, wierszy, przekładów. Napisał książki poświęcone wybitnym twórcom polskiej kultury: "Norwid jedzie do Paryża", "M jak Mickiewicz", powieści: "Pod skórą", "Czerwonobiały", szkice "Pisane przedwczoraj", eseje "Porachunki sumienia". W wydanej w 2004 roku książce "Ani tryumf, ani zgon" zajął stanowisko opozycyjne wobec "Powstania 44" Normana Daviesa. Jako dramatopisarz debiutował sztuką "Gra" wydrukowaną w miesięczniku "Dialog" w 1959 roku. Ponadto ma w swoim dorobku dramaty: "Stare byki" (1964), "Zegary" (1968), "Koczowisko" (1974), "Ćwiczenia z aniołem" (1976), "Przez śnieg?" (1981), "Śmierć komandora" (1983), "Sławek i Sławka" (1988), "Historia z psem" (1989), "Trzeci oddech" (1991), "Strefa nadgraniczna" (1992), "Śniadanie do łóżka" (1993), "Wzgórze" (1996).