Cytaty Weronika Tomala

Dodaj cytat
Warto było czekać. Kiedyś ktoś mądry powiedział, że wszystko co najpiękniejsze, rodzi się w bólu.
„Prawda jest taka, że człowiek dokonuje w życiu dziwnych wyborów i nigdy nie może być pewny tego, czy okażą się trafione. Ryzyko jest wpisane w nasze bycie. Każdy dzień staje się pasmem jakichś decyzji. To szalone, że niektóre mogą zmienić całą naszą przyszłość. I losy innych”
Najgłębsze ciosy zadaje słabnąca wiara
Mawiają, że nerwy są w stanie obrać człowieka z ciała po same kości. Mnie, na szczęście, coś tam jeszcze zostało, choć prawda jest taka, że teraz czuję się o wiele lepiej niż kiedyś.
Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, że mam swoje czułe punkty. Że wcale nie tak trudno mnie złamać. Że są ludzie, których kocham i dla których byłbym w stanie zrobić wszystko. Bezgłośny płacz boli bardziej niż łzy na policzkach. A mój umysł płacze cholernie często, tyle że za każdym razem zachowuje to wyłącznie dla siebie.
Zastanawiam się nad tym, co przyniesie mi jeszcze los. Mam wrażenie, że nie jestem gotowa na żadne z jego niespodzianek. Ale chyba właśnie to jest najlepszą definicją życia. Loteria, w której przegrywamy, by kiedyś wygrywać, i wygrywamy, by przegrać. Niczego nie warto uważać za pewnik. Więc jedyne, co pozostaje, to brać życie garściami. Jak leci. Może i mnie uda się tego kiedyś nauczyć.
Nie potrafię dłużej patrzeć jej prosto w oczy. Laura przechodzi obok mnie, a wyraz jej twarzy diametralnie się zmienia. Nie jestem nią, ale widzę, co czuje. Prawdziwy ból wypisany w źrenicach człowieka jest tak bardzo widoczny, że można zauważyć go nawet z pewnej odległości.
Nie wiem, dlaczego to robię. Może dlatego, że widzę w tym chłopaku siebie. Może dlatego, że ilekroć pozostaję sama, a z moich oczu płyną łzy, gdzieś w głębi duszy marzę o tym, by ktoś po prostu przyszedł i ze mną pogadał. Wyciągnął do mnie pomocną dłoń.
Kiedy nie ma się sobą nic do zaoferowania, dowala się słabszym, żeby zaakcentować swoją psychiczną przewagę.
- W życiu zawsze znajdzie się ktoś, komu będziesz przeszkadzać. Skrytykują twoje oczy, włosy, ciało czy nogi. A jak będziesz idealna, to dowalą się do twojej edukacji, roboty, zdjęć na Instagramie, do min, które robisz, albo do tego, że nie robisz ich wcale. Rozumiesz? Świat jest powalony. A ci, którzy szukają sensacji u innych, nie są niczego warci.
Tutaj w Afganistanie, ziemia pachnie inaczej. Mocniej. Bardziej gorzko, surowo. Jakby chciała na każdym kroku przypomnieć, że człowiek zbudowany jest z podobnej materii. Jest tylko pyłkiem, który kiedyś zniknie.
Ludzie lubią tylko paplać. Nie potrafią słuchać. A nawet jeśli słuchają, to często myślami są gdzie indziej.
Kiedy człowiek mierzy się ze śmiercią na co dzień, potrafi bardziej docenić życie.
Czasami każdy z nas potrzebuje odseparowania się od tego, co przyziemne. Monotonia zabija w nas radość. Torturuje ducha. Niezauważalne. Dopiero po jakimś czasie uświadamiany sobie, że jesteśmy wrakiem człowieka.
Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień. Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy.
Monotonia zabija w nas radość.
Nie potrzeba wielkiego małżeńskiego łoża, by poczuć się jak w królewskiej alkowie. Prawdziwy raj to nie miejsce. To ludzie. To relacja, która pozwala poczuć wyjątkowość chwili z zwykłym, szarym świecie, który dla innych może być pozbawiony kolorowych barw.
Czuję się jak desperatka, bo cieszę się chyba bardziej niż powinnam. Przecież Rabih już wkrótce zostanie mężem. Będzie życiowym partnerem kobiety, która mnie nie znosi, choć nie dałam jej powodu. Być może to będzie nasze ostatnie spotkanie, dlatego powinnam wycisnąć z niego to, co najlepsze, by starczyło mi tej radości na resztę życia.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl