Stanisław Raginiak debiutował w wieku 37 lat zbiorem wierszy Dziedzictwo (Wydawnictwo „Pojezierze”, Olsztyn 1990 r.). Kolejne tomiki poezji: Uratuj mnie (1991), Nie bójcie się mojej pamięci (1993 r., książka wysoko oceniona przez Krzysztofa Nowickiego), Łzy nad Crow River (1996), Nihumim, Żal (2001; „Żal ujął mnie swoją prostotą i skromnością” – Julia Hartwig. „Wiersze z Żalu są pełne światła, są mądre, pod względem formy doskonałe. To dary boże!” – Piotr Cielesz, Gdańsk), Skroplone smutki (2004), Przenikanie światów (2008), Kwiaty na skale (2011) i Niech niebo pochłonie (2012).