Richard Rogers, właśc. Richard George Rogers, baron Rogers of Riverside – brytyjski architekt późnego modernizmu i high-tech, czwarty brytyjski laureat Nagrody Pritzkera.
Studiował na Architectural Association School w Londynie, a następnie aż do uzyskania dyplomu w 1962 na Uniwersytecie Yale’a (w New Haven) u Serge’a Chermayeffa. W 1963, wraz z ówczesną żoną Su oraz małżeństwem Wendy i Normanem Fosterami (kolegami ze studiów w New Haven) założył biuro Team 4, które zrealizowało Reliance Control Factory w Swindon (1967). W tym samym roku był przedstawicielem brytyjskich architektów na Biennale w Paryżu.
Studiował na Architectural Association School w Londynie, a następnie aż do uzyskania dyplomu w 1962 na Uniwersytecie Yale’a (w New Haven) u Serge’a Chermayeffa. W 1963, wraz z ówczesną żoną Su oraz małżeństwem Wendy i Normanem Fosterami (kolegami ze studiów w New Haven) założył biuro Team 4, które zrealizowało Reliance Control Factory w Swindon (1967). W tym samym roku był przedstawicielem brytyjskich architektów na Biennale w Paryżu.
W 1967 biuro Team 4 zakończyło działalność, w 1969 Rogers rozpoczął współpracę z włoskim architektem Renzo Piano. Największym osiągnięciem ich wspólnej pracowni była wygrana w konkursie (1971), a następnie realizacja Centre Pompidou. W 1976 Rogers zrezygnował z dalszej współpracy z Piano, a rok później założył własną pracownię Richard Rogers Partnership, istniejącą obecnie (2007) pod nazwą Rogers Stirk Harbour + Partners, posiadającą oddziały w Londynie, Barcelonie, Madrycie i Tokio.