Renate Mayntz (ur. 28 kwietnia 1929 w Berlinie) jest niemiecką socjolożką.
Była dyrektorem Instytutu Maxa Plancka ds. Studiów nad Społecznościami, a obecnie jest dyrektorem emerytowanym.
Mayntz studiowała w Stanach Zjednoczonych, a w 1957 otrzymała doktorat na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie.
Wykładała w Deutsche Hochschule für Verwaltungswissenschaften Speyer i na Uniwersytecie w Kolonii, zanim założyła w 1984 roku Instytut Badań nad Społecznościami im. Maxa Plancka.
W 1999 roku zdobyła nagrodę Schadera, najwyższe niemieckie wyróżnienie dla naukowca społecznego, a w 2004 roku otrzymała nagrodę Bielefelder Wissenschaftspreis.
Jej obszary badawcze obejmują teorię społeczną, politykę zarządzania, rozwój i stosowanie polityki, rozwój technologii, naukę i rozwój nauki i polityki transnarodowej i struktury ponadnarodowego zarządzania.
Była dyrektorem Instytutu Maxa Plancka ds. Studiów nad Społecznościami, a obecnie jest dyrektorem emerytowanym.
Mayntz studiowała w Stanach Zjednoczonych, a w 1957 otrzymała doktorat na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie.
Wykładała w Deutsche Hochschule für Verwaltungswissenschaften Speyer i na Uniwersytecie w Kolonii, zanim założyła w 1984 roku Instytut Badań nad Społecznościami im. Maxa Plancka.
W 1999 roku zdobyła nagrodę Schadera, najwyższe niemieckie wyróżnienie dla naukowca społecznego, a w 2004 roku otrzymała nagrodę Bielefelder Wissenschaftspreis.
Jej obszary badawcze obejmują teorię społeczną, politykę zarządzania, rozwój i stosowanie polityki, rozwój technologii, naukę i rozwój nauki i polityki transnarodowej i struktury ponadnarodowego zarządzania.