Marija Knežević

Studiowała literaturę komparatywną i teorię literatury, poetka, prozatorka, eseistka. W radio prowadziła audycję o literaturze, uczy kreatywnego pisania, tłumaczy Charlesa Simicia (Kasni sat, 2000). Po polsku ukazało się kilka jej esejów w prasie i trochę jej wierszy (ostatnio [w:] Wszystkie chwile są tu i niec być nie przestaje. Antologia poezji serbskiej XX wieku), a także powieść Ekaterini, tłumaczona na niemiecki i rosyjski (Wydawnictwo Czarne, 2008). Debiutowała w 1989 roku powieścią rozpisaną na krótkie opowiadania Hrana za pse (Karma dla psów). Ma na swoim koncie siedem tomików poezji, ostatnio In tactum (2006) i Uličarke (2007), będącą zapisem elektronicznej korespondencji wysyłanej z bombardowanego Belgradu pt. Querida oraz zbiór esejów Knjiga o nedostajanju (2003, Księga niedosytu), które wydano też w Austrii w edycji dwujęzycznej. Ostatnio ukazał się w Serbii tom drukowanych w belgradzkiej „Politice” felietonów pt. Knjiga utisaka (2008, Księga wrażeń) oraz – w formie samizdatu – zbiór opowiadań Fabula rasa.