/fa240688d372d1bc858d67df0e5433df/n/maciej-urbaniec)
Jego pełne nazwisko brzmi: Maciej Jerzy Zdzieblan-Urbaniec. To polski artysta grafik, jeden z współtwórców polskiej szkoły plakatu.
Jego ojciec, Jan Zdzieblan-Urbaniec, był dyplomatą. Zmarł w Libanie w 1949. Matka zaś, Zofia Jadwiga Buttowt Andrzeykowicz, związana (podobnie jak dzieci) z konspiracją, umarła w 1943, w niemieckim obozie zagłady Auschwitz.
W 1935 wraz z rodzicami i rodzeństwem przyjechał do Warszawy, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Do małej matury przygotowywał się podczas okupacji. Kiedy wybuchło powstanie warszawskie, wziął w nim czynny udział. Był członkiem Armii Krajowej i nosił pseudonim „Bartek”. Po wojnie skończył liceum i zdał maturę w 1951.
Pierwsze kroki na drodze artystycznej stawiał pod okiem rzeźbiarza Alfonsa Karnego. Rysunku uczył go Zygmunt Kamiński. W 1954 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Studiował też w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, będąc jednym z pierwszych uczniów Henryka Tomaszewskiego. W 1958 ukończył tę uczelnię, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. Później został dyrektorem artystycznym w Wydawnictwach CRS (Centrala Rolnicza Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”), gdzie projektował opracowania graficzne folderów, katalogów i książek, które następnie kierował do druku. Współpracował także z takimi wydawnictwami jak Czytelnik, Iskry i PIW. W latach 70. podjął współpracę z warszawskimi teatrami: Wielkim, Narodowym, Małym, Ateneum i Na Woli.
Od 1970 do 1975 był wykładowcą we wrocławskiej PWSSP. Następnie powrócił do Warszawy, by podjąć obowiązki nauczyciela akademickiego w ASP, w której pełnił funkcję m.in. kierownika Katedry Projektowania. Ponadto uzyskał tytuł profesora.
Tworzył grafikę użytkową, przede wszystkim plakaty oraz grafikę książkową. Debiutował w 1957 plakatem Nie moje, wydanym i nagrodzonym przez WAG (Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne RSW „Prasa-Książka-Ruch”). Miał kilka wystaw indywidualnych (Warszawa 1968 i 1977, Szczecin 1969, Poznań 1976, Radom 1977), brał także udział w licznych wystawach zbiorowych – krajowych i międzynarodowych. Był laureatem wyróżnień na wystawach i konkursach. Od 1974 należał do Alliance Graphique Internationale. Ponadto projektował znaczki dla Poczty Polskiej.
W 1952 poślubił Marię Kotarbińską, ówczesną wykładowczynię w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie.
Ostatnie lata życia spędził w Łącku na południu Polski. Zmarł w Nowym Sączu, lecz został pochowany w Warszawie w grobowcu na Cmentarzu Prawosławnym na Woli.
/0fa50c7681143aa8d48c6bfcfb20dc44/n/stres-okielznany)
/246eb94702b77dd240e90596bc01a420/n/etyka-a-dzialanie-wybor-pism)
/b59ad7e3583f078e0f9ce9072e639abb/n/opowiadania-niemodne)
/o-90563/n/urbaniec)
