Ludwik Wciórka

Prałat Jego Świątobliwości, Kanonik Honorowego Kapituły Katedralnej Poznańskiej, urodził się w Lesznie 22 maja 1928 roku. W kwietniu 1945 roku podjął naukę w Państwowym Liceum i Gimnazjum Męskim w Lesznie, gdzie 18 maja złożył egzamin dojrzałości. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 27 maja 1954 z rąk księdza biskupa Franciszka Jedwabskiego. W latach 1956-1960 studiował filozofię w Lublinie. 14 kwietnia 1962 roku obronił rozprawę doktorską pt. „System filozofowania Kanta w Krytyce czystego rozumu z punktu widzenia filozofii bytu", której promotorem był O. Prof. Albert Krąpiec. 28 czerwca 1973 roku odbyło się jego kolokwium habilitacyjne na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie pracy pt. „Ewolucja i stworzenie. Próba reinterpretacji problematyki ewolucji i stworzenia na podstawie tomistycznej koncepcji partycypacji". 13 listopada 1971 roku został mianowany docentem na Poznańskim Wydziale Teologicznym a 7 października 1974 roku otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego. Ks. profesor Ludwik Wciórka był profesorem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu (1962-1968), Akademickiego Studium Teologicznego (1968-1973), Poznańskiego Wydziału Teologicznego (1973-1974), Papieskiego Wydziału Teologicznego (1974-1998), Wydziału Teologicznego UAM (od 1998), a także dziekanem Papieskiego Wydziału Teologicznego w latach 1975-1978 i jego prodziekanem podczas dwóch kadencji w latach 1981-1987. Ksiądz Profesor był w pełni oryginalnym myślicielem, jednym z najznakomitszych naukowców poznańskiego środowiska teologicznego ostatnich dziesięcioleci, który wiele wniósł do najnowszych dziejów współczesnej filozofii chrześcijańskiej w Polsce. W jego twórczości naukowej można wyróżnić cztery podstawowe nurty zainteresowań. Pierwszy nurt stanowią prace związane z głośnym w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych francuskim paleontologiem, filozofem i teologiem, jezuitą o. Pierre Teihardem de Chardin. Postaci tego francuskiego myśliciela poświęcił szereg artykułów, w tym książkę zatytułowaną Szkice o Teilhardzie, opublikowaną w roku 1973. Drugi nurt to zainteresowanie szeroko rozumianą problematyką personalistyczną. Na ten temat opublikował wiele artykułów, z których na szczególną uwagę zasługują: Elementy antropologii filozoficznej, Personalism and evolution ("Collectanea Theologica"), Personalism and technics ("Filosofia Oggi"), Powołanie człowieka.Trzeci nurt filozoficznych poszukiwań to zagadnienia stworzenia świata, początków świata i rozwoju życia na ziemi. Zagadnieniu temu poświęcił m.in. swoją rozprawę habilitacyjną zatytułowaną Ewolucja i stworzenie.Czwarty nurt filozoficznej refleksji ks. profesora Wciórki stanowią jego publikacje poświęcone problematyce Boga i religii. Zagadnienie to znalazło już swe odbicie w 3 części zatytułowanej „Homo animal religiosum” jego książki pt. Filozofia człowieka. Ich uwieńczeniem była dwukrotnie (1985 i 1994) wydana książka zatytułowana Wiedzieć, że jest Bóg. Elementy teodycei.