Leo Belmont, właściwie Leopold Blumental – polski eseista, poeta, prozaik, znawca i tłumacz literatury francuskiej i rosyjskiej, założyciel Polskiego Związku Esperantystów.
Urodził się w rodzinie żydowskiej, był synem Maurycego i Franciszki ze Studenckich[4]. W 1885 ukończył warszawskie V Gimnazjum. Był absolwentem wydziału prawnego rosyjskiego Uniwersytetu Warszawskiego[1]. W 1892 został wpisany na listę adwokatów przysięgłych w Petersburgu. Zarówno podczas pobytu w Rosji do 1904, jak i w Warszawie kontynuował działalność literacką i prawniczą. Był m.in. radcą prawnym Związku Artystów Scen Polskich i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
W latach 1907–1913 wydawał czasopismo „Wolne Słowo”, gdzie zamieszczał własne prace krytycznoliterackie, m.in. o Tołstoju. Zajmował się judaistyką. Interesował się też językiem esperanto i był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Esperantystów. Podczas II wojny światowej przebywał w getcie warszawskim, gdzie zmarł śmiercią naturalną.