amerykański historyk, jeden z najważniejszych intelektualistów i zarazem krytyków przemian społecznych w powojennej Ameryce. W roku 1954 ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda, potem studiował na Uniwersytecie Columbia, gdzie w 1961 r. obronił doktorat. Pracował jako wykładowca m.in. na Uniwersytecie Iowa (1961-66) i Uniwersytecie Northwestern (1966-70), od 1970 r. był profesorem historii na Uniwersytecie w Rochester, a od 1985 r. dziekanem Wydziału Historii tegoż Uniwersytetu. W 1981 r. otrzymał doktorat honoris causa Hobart and William Smith Colleges. We wczesnych swoich pracach – The New Radicalism in America (1965) i The Agony of the American Left (1969) – dokonywał kąśliwej analizy ograniczeń liberalnego aktywizmu. Był krytyczny wobec egocentrycznego i płytkiego charakteru amerykańskiej kultury. Do jego późniejszych prac należą: Haven in a Heartless World: The Family Besieged (1977), Kultura narcyzmu (1979), The Minimal Self: Psychic Survival in Troubled Times (1984) i The True and Only Heaven: Progress and Its Critics (1991). W Polsce ukazało się tłumaczenie książki Bunt elit w przekładzie Dobrosława Rodziewicza (Wyd. Platan, Kraków 1997). Kultura narcyzmu jest drugą książka tego wybitnego amerykańskiego myśliciela przetłumaczoną na język polski.