Lars Gustaf Ahlin – szwedzki pisarz. Laureat wielu literackich nagród. Przedstawiciel tzw. szkoły fornalskiej (nurtu proletariackiego).
Lars Ahlin był synem komiwojażera. W wieku 13 lat musiał porzucić szkołę średnią by podjąć pracę zarobkową i w ten sposób odciążyć finansowo rodzinę. We wczesnej młodości Ahlin przeprowadził się do Sztokholmu.
Jego literacki debiut, oceniany przez krytyków jako bardzo dojrzały, przypadł na 1943 rok kiedy to napisał swoją pierwszą powieść. Zawarł w niej program własnej twórczości oraz dał wyraz swojej solidarności z socjalistami.
Pierwszy pisarski sukces odniósł w 1945 roku powieścią Min död är min, w której opisywał doniosłą rolę miłości.
Lars Ahlin był synem komiwojażera. W wieku 13 lat musiał porzucić szkołę średnią by podjąć pracę zarobkową i w ten sposób odciążyć finansowo rodzinę. We wczesnej młodości Ahlin przeprowadził się do Sztokholmu.
Jego literacki debiut, oceniany przez krytyków jako bardzo dojrzały, przypadł na 1943 rok kiedy to napisał swoją pierwszą powieść. Zawarł w niej program własnej twórczości oraz dał wyraz swojej solidarności z socjalistami.
Pierwszy pisarski sukces odniósł w 1945 roku powieścią Min död är min, w której opisywał doniosłą rolę miłości.
Najgłośniejszą powieścią Ahlina okazała się Bark och löv - wydana w 1961 roku powieść o twórczym powołaniu artysty. Po dłuższej przerwie, na początku lat 80 Ahlin powrócił do pisania, które kontynuował do śmierci w 1997 roku.