Od 1943 roku aż do końca wojny walczył w oddziale partyzanckich Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej. Po roku 1945 uzupełnił wykształcenie w zakresie średniej szkoły, a w latach 1946-1952 studiował polonistykę na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu (lecz nie otrzymał tytułu magistra).
W latach 1952-1954 przebywał w Warszawie, gdzie trudnił się pracą biurowa i pisał felietony. Następnie zamieszkał w Wiartlu koło Pisza, gdzie przez pewien czas zatrudniony był przy pracach leśnych.
W 1957 roku przeniósł się do Olsztyna i poświęcił wyłącznie pracy literackiej, równocześnie parając się działalnością społeczną w środowisku literackim.
Pierwsze próby literackie pochodzą z okresu pobytu w Górce Klasztornej. Wtedy zamieszczone one były w miesięczniku „Posłaniec Św. Rodziny”. Również publikował wiersze podczas II wojny światowej w wydawnictwach konspiracyjnych. Po 1945 roku swoje utwory drukował m.in. w tygodnikach „Odrodzenie” i „Życie Literackie”, „Twórczości”, „Nowej Kulturze”. Były to wiersze, opowiadania, utwory dla dzieci. Zamieszczał też twórczość w prasie codziennej. Radomski „Dziennik Powszechny” publikował w odcinkach dwie powieści o tematyce partyzanckiej: Spalone mosty i Zbrodnia Pawła Zadury.