/6a989e589e918ef869b709085ea13734/n/jerzy-jedlicki)
Jerzy Andrzej Jedlicki (ur. jako Jerzy Grossman) – polski historyk idei, profesor nauk humanistycznych, działacz opozycji w okresie PRL.
Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. W 1935 wraz z bratem został ochrzczony w obrządku ewangelicko-reformowanym. W 1940 jego rodzina nie podporządkowała się rozkazom niemieckim i nie przeprowadziła się na teren warszawskiego getta. Od tego czasu żył na tzw. aryjskich dokumentach jako Jerzy Jedlicki; nie powrócił do swojego poprzedniego nazwiska.
Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. W 1935 wraz z bratem został ochrzczony w obrządku ewangelicko-reformowanym. W 1940 jego rodzina nie podporządkowała się rozkazom niemieckim i nie przeprowadziła się na teren warszawskiego getta. Od tego czasu żył na tzw. aryjskich dokumentach jako Jerzy Jedlicki; nie powrócił do swojego poprzedniego nazwiska.
W 1948 ukończył szkołę średnią w Łodzi, a w 1952 ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskiwał następnie stopnie doktora (1960) i doktora habilitowanego (1967). W 1980 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 został profesorem zwyczajnym. Zawodowo od 1954 związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk, kierował w nim Pracownią Dziejów Inteligencji. W pierwszej połowie lat 80. był także wykładowcą UW.
W okresie wydarzeń sierpniowych w 1980 był sygnatariuszem skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[8]. Wstąpił następnie do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowano go na okres od grudnia 1981 do lipca 1982[1]. Po zwolnieniu publikował w pismach drugiego obiegu, m.in. w „Tygodniku Mazowsze”[9].
/o-1196483/n/jakiej-cywilizacji-polacy-potrzebuja)
/ea01e23a-e81b-47e5-829c-78354674d96d/n/dostojewski-z-umiarem-i-inne-eseje)
