/ef69f6c322ac55925cd3c55226940b0f/n/jan-drda)
Jan Drda – czeski dziennikarz, prozaik i dramaturg.
Pochodził z rodziny robotniczej i był pisarzem-komunistą, uczestnikiem czechosłowackiego ruchu oporu w latach Protektoratu i później – powstania w Pradze w roku 1945. Zaliczany do tzw. młodego pokolenia pisarzy czeskich, gdyż działalność literacką rozpoczął dopiero w okresie II wojny światowej.
Pochodził z rodziny robotniczej i był pisarzem-komunistą, uczestnikiem czechosłowackiego ruchu oporu w latach Protektoratu i później – powstania w Pradze w roku 1945. Zaliczany do tzw. młodego pokolenia pisarzy czeskich, gdyż działalność literacką rozpoczął dopiero w okresie II wojny światowej.
W 1921 roku stracił matkę, ojciec rozpił się, dlatego był wychowywany przez dziadków. Miał zostać blacharzem, lecz babka zdecydowała o posłaniu go do gimnazjum, gdzie zdał maturę w 1934. Później, w latach 1934–1938 studiował filologię klasyczną i slawistykę na Uniwersytecie Karola w Pradze, studiów jednak nie ukończył. Publikował już w 1932 w „Studentském časopise”. Podczas studiów był redaktorem uniwersyteckiej gazety „Rozbor”.
Od 1937 roku związał się z czasopismem „Lidové noviny”, będąc redaktorem działu kulturalnego, publikując reportaże, felietony i skecze, a w latach 1948–1952 pełniąc funkcję redaktora naczelnego. Znacząca była jego współpraca z filmem – był autorem wielu scenariuszy.
Od 1945 roku członek Komunistycznej Partii Czechosłowacji, w latach 1949–56 prezes Związku Pisarzy Czechosłowackich, a w latach 1948–1960 – poseł. Należał do grupy organizatorów nacisku komunistycznego i był odpowiedzialny za usunięcie twórców niekomunistycznych (zwłaszcza katolickich) ze Związku Pisarzy i represje wobec nich. W tym okresie kilkakrotnie podróżował, m.in. po Ameryce Południowej. W roku 1953 otrzymał państwową nagrodę literacką pierwszego stopnia w dziale prozy artystycznej za zbiór opowiadań Krásná Tortiza.
W roku 1968 jednak otwarcie sprzeciwił się interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji, za co został odwołany z funkcji redaktora naczelnego tygodnika „Svět práce”. Wtedy też przeszedł na emeryturę i dwa lata później zginął w wypadku samochodowym w Dobříši i tam został pochowany.
W 1940 roku ożenił się Emílią Novákovą i miał z nią 5 dzieci.
Szerzej znany dzięki opowiadaniom ze zbioru pt. Milcząca barykada, poświęconym czeskiemu ruchowi sprzeciwu i oporu w latach okupacji hitlerowskiej, a w Polsce – głównie dzięki komediowym baśniom scenicznym Igraszki z diabłem i Zapomniany diabeł. Charakterystyczną cechą jego twórczości było łączenie ludowych motywów baśniowych i postaci realnych.
Na język polski tłumaczyli go Jadwiga Bułakowska, Stefan Dębski, Helena Gruszczyńska-Dębska, Zdzisław Hierowski, Jarosław Kirilenko, Jan Stachowski i Józef Waczków.
/o-1135377/n/igraszki-z-diablem)
/45a411aa-d81c-4179-b002-f471b6af5b75/n/bajki-czeskie)
/2933e1835c622a389fa6f663656e731d/n/opowiadania-pisarzy-czeskich-xx-w)
/24af8d1b-73b8-4f77-b234-e313fe88ae05/n/bajki)
/53221c2b-c14c-48a6-8d15-f0c00a0a1380/n/miasteczko-na-dloni)
