Filozof i socjolog niemiecki pochodzenia żydowskiego. Był przedstawicielem neokantowskiej szkoły badeńskiej i jednym z głównych przedstawicieli antropologii filozoficznej, która bazuje na odkryciach naukowych biologii – interpretuje wyniki nauk przyrodniczych w duchu filozofii.
Początkowo studiował zoologię i medycynę, następnie filozofię pod kierunkiem Wilhelma Windelbanda i Edmunda Husserlaoraz socjologię pod kierunkiem Maź Webera. W 1902 uzyskał habilitację, a w 1924 objął stanowisko profesora uniwersytetu w Kolonii. Po dojściu Hitlerado władzy Plessner ze względu na swoje pochodzenie przeniósł się do Groningenw Holandii, gdzie w 1943 został uwięziony przez okupacyjne władze niemieckie. W latach 1952-1962 kierował Instytutem Socjologii w Getyndze, którego był rektorem w roku akademickim 1960/61. W latach 1953-1959 był prezesem Niemieckiego Towarzystwa Socjologicznego.
Początkowo studiował zoologię i medycynę, następnie filozofię pod kierunkiem Wilhelma Windelbanda i Edmunda Husserlaoraz socjologię pod kierunkiem Maź Webera. W 1902 uzyskał habilitację, a w 1924 objął stanowisko profesora uniwersytetu w Kolonii. Po dojściu Hitlerado władzy Plessner ze względu na swoje pochodzenie przeniósł się do Groningenw Holandii, gdzie w 1943 został uwięziony przez okupacyjne władze niemieckie. W latach 1952-1962 kierował Instytutem Socjologii w Getyndze, którego był rektorem w roku akademickim 1960/61. W latach 1953-1959 był prezesem Niemieckiego Towarzystwa Socjologicznego.