Zygmunt Haupt – polski pisarz, malarz i architekt. Autor głównie opowiadań i reportaży.
Zygmunt Haupt był synem Ludwika i Albiny z domu Mazurek. Ukończył szkołę podstawową w Tarnopolu, a następnie gimnazjum w Jarosławiu. Inne źródła podają, że Haupt w 1925 ukończył gimnazjum im. Kopernika we Lwowie[potrzebny przypis], gdzie zdał też maturę. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na wydziale inżynieryjnym, lecz przeniósł się z niego na architekturę. W 1928 wyjechał do Paryża, gdzie w latach 1931–1932 studiował na Sorbonie urbanistykę. Tam zaczął malować i pisać.
Z Paryża powrócił do Polski i do czasu zmobilizowania go w 1939 roku do 10 Brygady Kawalerii, aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym Lwowa. W latach 1930–1939 często wypoczywał w majątku ziemskim Stanisławy Groblewskiej w Bystrzycy Szymbarskiej (obecnie ośrodek PAN).
W trakcie II wojny światowej był podporucznikiem brygady artylerii zmotoryzowanej i po agresji sowieckiej na Polskę jego pododdział przedostał się na Węgry. Haupt z obozu dla internowanych przedostał się do Francji. Ewakuowany spod Dunkierki na „Batorym” dotarł na Wyspy Brytyjskie, gdzie służył w Gosford, a później w Londynie. Tam poznał swoją przyszłą żonę, Edith Norris, która była Amerykanką[1].
W 1946 Zygmunt Haupt wyjechał do Stanów Zjednoczonych wraz z żoną i synem, najpierw do Nowego Orleanu, a w roku 1951 przeniósł się z rodziną w związku z rozpoczęciem pracy w „Głosie Ameryki” do Nowego Jorku, gdzie redagował nowo powstałe pismo „Ameryka”. Drukował też w języku angielskim w pismach: „Accent”, „Nassau Review”, „Furioso”, „The Paris Review”, „New Directions”.
10 maja 1975 roku doznał zawału serca i wylewu krwi do mózgu. Zmarł w szpitalu Winchester w stanie Wirginia, a został pochowany na cmentarzu w Metairie.